Weg met landbouwverkeer (2)

In mijn vorige blog schreef ik over de plaats die landbouwverkeer inneemt op de openbare weg. Duidelijk is dat dit transport niet meer weggedacht kan worden uit het dagelijks verkeer.

Landbouwbedrijven worden steeds groter, waardoor percelen steeds verder van het bedrijf af komen te liggen. Gevolg, meer transportbewegingen met steeds groter materiaal dat ook nog eens steeds sneller kan rijden. Snelheden boven de 40 km/u zijn meer regel dan uitzondering. Deze snelheid stelt natuurlijk eisen aan de veiligheid van de combinatie. Goede verlichting rondom, onderrijbeveiligingen voor aanhangers, bumpers voor op de tractor, goed werkende remmen, enzovoort. Veel fabrikanten besteden hier veel aandacht aan.

Onderzoek in Engeland toonde in 2012 aan dat bij ongeveer 80 procent van de aanhangers de remmen niet of onvoldoende werkte. Hierdoor kunnen hoge kosten ontstaan voor onderhoud en reparaties.

Gesteld kan worden dat, mits op de juiste manier geconstrueerd, al het rollend materiaal een remvertraging van 5 m/s² kan behalen, waarbij de eis in Nederland op dit moment voor landbouwverkeer op 3,1 m/s² is. Bij goed onderhoud blijft dit ook zo.

Helaas moet geconstateerd worden dat remonderhoud aan aanhangwagens veelal achterwege blijft. Smeren doen we dan nog wel, maar “remmen afstellen?, Ik wist niet dat dat nodig was. Hij remt toch goed?”, is een veel gehoorde opmerking.

Gevolg, lagere remvertraging en dus een langere remweg. In sommige gevallen remt de aanhanger zelfs geheel niet. Het veiligheidsrisico neemt hierdoor enorm toe.

Willen we een verplichte periodieke keuring, zoals bij vrachtwagens, van ons afhouden dan zullen we samen – gebruiker en leverancier (dealer) – hier veel meer aandacht aan moeten gaan besteden. Een simpele remtest, waarbij ook de temperatuur van de remtrommels gemeten wordt, kan de minder goede werking van de remmen al aantonen.

Als we het samen serieus oppakken, kunnen we onze plaats op de weg blijven behouden, zonder allerlei niet werkbare beperkingen.