Ik hou niet van gedoe. Het is zo’n eh… gedoe. Zeker niet aan het begin van een nieuw jaar. Dat zal dan ook de reden zijn dat ik de dealers van Massey Ferguson en die van Valtra en Fendt, net als die van Miedema en Dewulf, zo goed begrijp.
Door reorganisaties van het dealernetwerk bestaat de kans dat je de ene dag dealer bent van een vooraanstaand merk en dat de volgende dag de bodem onder jouw bedrijf wordt weggeslagen. Pak dan de handschoen maar weer eens op om met nieuwe plannen en frisse moed verder te gaan.
Maar ook als je tot de gelukkigen behoort die het dealerschap behouden, komt het gedoe in bakken over je heen. Want wat als een fabrikant of importeur voorschrijft hoe jij je bedrijf moet inrichten: van de lichtbakken aan de gevel, de kleur van de net aangeschafte bedrijfsauto tot en met de vormgeving van jouw website? Dan krijg je toch het idee dat een ander de bedrijfsvoering wil overnemen…
Nu moet ik toegeven, zo erg zijn deze eisen nu ook weer niet. Als je trots bent op jouw merk, dan heb je veel van deze zaken allang voor elkaar. Maar daar blijft het niet bij. De importeur wil ook graag voorschrijven hoeveel machines je verkoopt. Dat is logisch vanuit het oogpunt van een fabrikant. Die wil immers de fabrieken jaar in jaar uit volop laten draaien en zoveel mogelijk trekkers en machines produceren om de aandeelhouders tevreden te houden en het personeel aan het werk.
Maar wat moet je als dealer met een stapel trekkers of machines op het erf die je niet kunt verkopen in slechte tijden? Ik kan me levendig indenken dat je de voorstellen van de importeur dan maar wat graag aanpast en daar ook juridische hulp bij inroept. Maar zeg eerlijk, met al dat gedoe wil je als dealer toch helemaal niet bezig zijn? Je wilt trekkers repareren en verkopen. Dat is het vak waarvoor je hebt gekozen.
Ondanks alles wens ik u een sprankelend 2015 toe. Zonder gedoe.
