Zeuren

Te veel. Te duur. Te weinig mensen. Of juist te veel mensen. Verkeerde tijdstip. Al zolang ik over Nederlandse landbouwbeurzen schrijf, zeuren we erover.

De discussie tussen fabrikanten, dealers en importeurs laait steeds weer op: ze willen wel naar een beurs, maar het mag niet te veel kosten. Daarom werden ooit de gebouwen van de RAI in Amsterdam verwisseld voor die van de Brabanthallen in Den Bosch. Uiteindelijk werden ze samen met die van de Prins Bernhardhoeve in Zuidlaren ingeruild voor de grasvelden van Walibi in Biddinghuizen.

Natuurlijk, ook ik denk met veel nostalgie terug aan de RAI

Veel, vooral jongere, leden van de federatie willen echter weer terug naar binnen en het liefst terug naar Amsterdam. ‘Dat had uitstraling’. Dat klopt. De LandbouwRAI toonde primeurs en buitenlanders kwamen er graag. Of dat altijd met de beurs te maken had, weet ik overigens niet zeker. En hoge kosten en files worden dan gebagatelliseerd.

Het is onze taak om de landbouw onder de aandacht te brengen

Natuurlijk, ook ik denk met veel nostalgie terug aan de RAI. Toch verwacht ik niet dat de volgende beurs in Amsterdam wordt gehouden – hoe graag ik dat ook zou willen. Geld blijft het probleem. En zoveel bezoekers komen er niet meer naar de beurs. Tenminste, niet met het huidige beursconcept. Een beurs waar we naast de eigen handel, ook de Nederlandse landbouw promoten zal meer bezoek trekken. En nee, dat zijn geen trekkerkopers. We hebben echter als landbouwend Nederland ook de taak om de Nederlandse landbouw onder de aandacht te brengen.Een breed landbouwevenement zoals ze dat in België zo goed kunnen organiseren, compleet met koeien melken en worsten eten, biedt daar de uitgelezen kans voor.

Benutten we die kans niet, dan blijven de meningen van protestgroepen terrein en invloed winnen. Doen dus. Een feestje vieren kunnen we net zo goed als in België. De Nederlander is ook niet minder gezellig. Misschien zeuren we alleen een beetje meer.