Als klein kind vond ik een bezoek aan het mechanisatiebedrijf altijd spannend. Nergens rook je de geur van net gelast ijzer vermengd met die van vet en diesel zo goed als daar.Terwijl mijn vader met de vertegenwoordiger van het bedrijf sprak over een reparatie of misschien wel over de aanschaf van een nieuwe machine, keek ik naar al het ijzer dat in de werkplaats stond: trekkers die uit elkaar waren getrokken, rooiers met gehavende rooibekken en schudders zonder armen. Het was allemaal even fascinerend. Nog steeds als ik een werkplaats binnenloop, komt dat gevoel boven. Mensen die hun vak verstaan, helpen boeren uit de brand zodat zij de wereld weer van eten kunnen voorzien.Menig eigenaar van een mechanisatiebedrijf zal niet dagelijks denken aan deze toch wat idealistische visie. Hij heeft zijn eigen sores. Ofschoon exacte cijfers voor Nederlandse bedrijven ontbreken, weten we dat veel mechanisatiebedrijven het financieel zwaar hebben. De winst is laag, de concurrentie hard. De dealer moet keuzes maken. Of hij wil of niet. Hij kan zich bijvoorbeeld aansluiten bij een fabrikant en met hem meegroeien.Verkoop van het hele bedrijf is een andere optie. Nu weet ik ook wel dat dit laatste gelijkstaat aan vloeken in de kerk. Want wie wil een bedrijf dat al generaties in de familie is, overdoen aan een ander? Maar het kan ook anders. Je kunt ervoor kiezen intensief samen te werken met collega’s of jezelf specialiseren op een heel klein vakgebied. Het gaat erom dat het mechanisatiebedrijf zichzelf onmisbaar maakt. En dat kan. Medewerkers van het bedrijf leveren kennis die de boer mist en houden het machinepark in optimale staat. Iets wat de werking en de veiligheid van de machine, ook in het verkeer, verbetert. En dat komt het imago van de landbouw ten goede.Dat is de reden waarom LandbouwMechanisatie samen met trainingscentrum PTC+ op zoek gaat naar het Beste LMB van Nederland. De verkiezing leidt begin volgend jaar tot een ontknoping. Tot die tijd blijft het spannend.
