Gewasverzorging
Vaste rijpaden doen het goed in Australië
Het gebruik van vaste rijpaden heeft in de Australische akkerbouw een grote vlucht genomen. Je ziet ze in Australië bij het zaaien, kunstmeststrooien en spuiten.
Maar zodra het graan rijp is, lijken veel boeren het rijpadensysteem overboord te zetten: de maaidorser rijdt bij wijze van spreken lukraak over het perceel. En dat is zonde. Wat kost het om ook bij de oogst vast te houden aan vaste rijpaden en wat levert het op? Het Australische vakblad Farming Ahead zocht het uit.
Vaak hebben Australische boeren hun trekker op een spoorbreedte van 2 meter staan. Zaaien gaat op een werkbreedte van 10,5 meter en spuiten en kunstmeststrooien op 31 meter. De maaidorser staat op een spoorbreedte van 3 meter en heeft een werkbreedte van 12 meter. Op deze manier wordt 16,7 procent van het perceel bereden, berekende Farming Ahead. Ga je naar een spoorbreedte van 3 meter voor de trekkers en ruil je de zaaimachine en de spuit in voor machines met een werkbreedte van 12 en 36 meter, dan loopt de bereden oppervlakte terug tot 8,3 procent.
Meeropbrengst
Farming Ahead gaat ervan uit dat de opbrengst in de sporen de helft lager ligt dan op de delen van het perceel die niet worden bereden. Stap je over naar een veelvoud van 3 meter (zaaien en dorsen op 12 meter en spuiten en kunstmeststrooien op 36 meter) dan levert dat een financiële meeropbrengst op van omgerekend 20 euro per hectare. Ervan uitgaande dat de omzetting van de machines ruim 33.500 euro kost, dan heb je die kosten terugverdiend bij een oppervlakte van 1.670 hectare.
Het vakblad wijst erop dat het brandstofgebruik de eerste jaren wellicht wat hoger ligt. Maar op termijn gaat dat omlaag omdat alle voertuigen door hetzelfde, hard aangereden spoor rijden. Volgens het blad kun je door de verbeterde tractie zelfs smallere banden monteren.
