In 1951 introduceerde Fordson de Fordson Major om de Fordson E27N Major te vervangen. De Fordson Major was de eerste volledig nieuwe trekker van de fabrikant sinds de introductie van de Fordson F in 1917. De Fordson Major was in benzine-, petroleum- en dieseluitvoering verkrijgbaar. De viercilinder dieselmotor had een inhoud van 3,6 liter met een motorvermogen van 29,7 kW (40,5 pk), terwijl de benzine en petroleum uitvoering een motor met een inhoud van 3,3 liter met een motorvermogen van 29 kW (39,5 pk) hadden.
Alle uitvoeringen hadden een versnellingsbak met 6 versnellingen voor- en 2 achteruit met een maximale snelheid van 26 km/h vooruit. In 1958 werd de Fordson Major vervangen door de Power Major met een vermogen van 38 kW (51,8 pk) die alleen met dieselmotor leverbaar was en in 1960 weer werd vervangen door de Super Major.
De Massey Ferguson 35 werd in 1956 geïntroduceerd als de Ferguson FE 35 die in Nederland ook wel de Ferguson goudbuik werd genoemd. De koper kon kiezen tussen een viercilinder benzine- of dieselmotor met een vermogen van 27,1 kW (37 pk). Beide trekkers hadden een versnellingsbak met 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 22,5 km/h met benzinemotor en 24,4 km/h met dieselmotor. Vanaf eind 1957 veranderde de merknaam in Massey Ferguson en maakte de grijze kleur van Ferguson plaats voor het rode van Massey Ferguson.
In 1959 maakte de Standard viercilinder motor plaats voor een 2,5 liter driecilinder Perkins A3.152 met een vermogen van 30,8 kW (42 pk). Later, in 1962, werd de Massey Ferguson 35 vervangen door de 35X met een vermogen van 33 kW (45 pk). De trekker ging in 1964 uit productie.
De Deutz F1L514 (Stompkop) werd in 1950 geïntroduceerd en was het eerste luchtgekoelde model van Deutz. De trekker is voorzien van een 1 cilinder Deutz motor met een inhoud van 1,3 liter en een vermogen 11 kW (15 pk). In het introductiejaar 1950 was de trekker voorzien van een versnellingsbak met 4 versnellingen vooruit en 1 achteruit met een maximale snelheid van 11 km/h, maar werd een jaar later vervangen door een bak met 5 versnellingen vooruit en 1 achteruit met een maximale snelheid van 20 km/h per uur. Toen de trekker uit productie ging in 1957 waren 32.500 Deutz F1L514 trekkers gebouwd waarvan 3.500 met een vierversnellingsbak en 29.000 met een vijfversnellingsbak.
In 1953 introduceerde International Harvester zijn Farmall Super BMD row-crop trekker die werd gebouwd in zijn Britse fabriek in Doncaster. De trekker heeft een Britse viercilinder dieselmotor met een inhoud van 4,3 liter en een vermogen van 36,7 kW (50 pk). De versnellingsbak heeft 5 versnellingen vooruit en 1 achteruit met een maximale snelheid van 26 km/h per uur.
Een jaar later in 1954 werd het standaardmodel de International McCormick Super BWD 6 aan het programma toegevoegd, maar die ging nadat er 5.056 stuks van gemaakt waren al in 1958 uit productie. De Super BMD ging in 1959 na 7.811 stuks uit productie.
In 1957 introduceerde Fiat de Fiat 18 die ook wel bekend staat als de Fiat La Piccola. De trekker had een tweecilinder motor met een inhoud van 1,1 liter en een vermogen van 13,9 kW (19 pk). De versnellingsbak heeft 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 20 km/h. In 1958 werd de Fiat 18 omgedoopt tot de Fiat 211R. Die trekker had een vermogen van 14,7 kw (20 pk). De 211R was in diverse uitvoeringen leverbaar: Frutteto (221R), Vigneto (231R), Montagna (251R) en een variant met vierwielaandrijving (241R).
In 1954 introduceerde Fendt zijn Dieselross F24L trekker met een tweecilinder MWM AKD 12Z luchtgekoelde motor met een inhoud van 1,8 liter en een vermogen van 17,6 kW (24 pk). De trekker had een versnellingsbak uit eigen huis met 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit waarmee een topsnelheid van 20 km/h kon worden bereikt. Een jaar later in 1955 kon de trekker ook met een watergekoelde MWM KD 12Z motor met een inhoud 1,7 liter en met een vermogen 17,6 kW (24 pk) worden geleverd.
In 1958 werden de Dieselross F24L en de Dieselross F24W vervangen door de Farmer 1 die ook leverbaar was met zowel een water- als luchtgekoelde motor. In totaal zijn er 6.369 Dieselross F24L trekkers gebouwd en 4.148 Dieselross F24W trekkers.
De Lanz Bulldog D4016 werd in 1956 geïntroduceerd en was het laatste Bulldog model die Lanz introduceerde. De trekker is voorzien van een tweetakt liggende eencilinder Lanz diesel motor met een inhoud van 4,2 liter en een motorvermogen van 29,3 kW (40 pk). De versnellingsbak heeft 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 20 km/h.
In 1956 nam John Deere een meerderheidsbelang in Lanz en in 1958 veranderde het blauwgrijze met rood van Lanz in het groen geel van John Deere. De productie van de D4016 eindigde in 1960, maar het doek voor de Bulldog trekkers viel in 1962 definitief toen de D5016 en D6016 halfdiesels uit productie gingen.
In 1949 ging trekkerfabrikant Allgaier een samenwerking met Porsche aan en dat resulteerde in 1950 in de AP 17 trekker. De trekker heeft een 2 cilinder luchtgekoelde diesel motor met een inhoud van 1,4 liter en een vermogen van 13,2 kW (18 pk). De versnellingsbak is van ZF en heeft 5 versnellingen vooruit en 1 achteruit met een maximale snelheid van 25 km/h.
Het bijzondere aan de Allgaier AP17 was de hydraulische koppeling en de aluminium behuizing van de motor en de transmissie. In 1951 werd de Allgaier AP17 vervangen door de Allgaier AP17 serie 2 met wijzigingen aan de motorkap, stuurkolom en de positie van de lampen. De productie eindigde in 1954 toen de trekker werd vervangen door Allgaier AP16.
De Bollinder-Munktell BM 230 Victor werd samen met de Volvo T230 in 1955 geïntroduceerd en had een Bollinder 2 cylinder dieselmotor met inhoud van 2,2 liter en vermogen van 21,3 kW (29 pk). De versnellingsbak had 5 versnellingen vooruit en 1 achteruit met een topsnelheid van 26 km/h.
In 1958 kreeg de trekker 2 pk extra vermogen. In 1960 veranderde de kleur van de Bollinder-Munktell BM 230 Victor van groen naar rood. De productie van de Bollinder-Munktell BM 230 Victor en de Volvo T230 eindigde in 1961.
De David Brown 25D werd in 1953 geïntroduceerd als een goedkopere vervanger van de Cropmaster Diesel. Zo had de trekker een panzitting in plaats van een bankje en kreeg de trekker schelpspatborden. De 25D had een 2,5 liter dieselmotor met een vermogen van 23,2 kW (31,7 pk). De versnellingsbak had 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 30 km/h.
Naast de dieseluitvoering was er ook een benzine en petroleum uitvoering leverbaar. De productie van de David Brown 25D stopte in 1958. Op dat moment waren er in totaal 13.424 David Brown 25D trekkers gebouwd.
