Doorploegen

Maar er is meer. Want wie zich de meningen en uitlatingen rondom bijvoorbeeld gewasbescherming of landgebruik op social media aantrekt, vraagt zich al snel af of boeren nog wel gewenst zijn in ons land. En dat knaagt, weet ik uit eigen ervaring. De kans dat mensen, niet gehinderd door kennis, het beter denken te weten en daarmee je humeur bederven, is groot. Om dat niet te laten gebeuren kun je je ogen en oren sluiten, in verzet gaan of je aanpassen aan de omstandigheden. Tijdens de Zomertour – die dit jaar van Cadzand naar De Cocksdorp trok – hoorden we al deze kanten van het verhaal. Het staat als een paal boven water dat niemand kan waarderen hoe er in het publieke debat over (maar zonder) boeren wordt gesproken. Hoe anders zou het zijn als de maatschappij de dialoog zou zoeken? Al decennialang tonen Nederlandse akkerbouwers, loonwerkers en fabrikanten hun flexibiliteit. Gedurende de Zomertour waren de voorbeelden legio. Is personeel duur en de tijd krap, zoals dit voorjaar toen alle gewassen in korte tijd de grond in moesten? Dan biedt een robot uitkomst. Eentje die suikerbieten zaait op het moment dat je zelf de aardappelen poot. Wordt besloten dat een gebied zout wordt, dan kijk je of het mogelijk is om een gewas te telen dat van dat zoute water houdt en dat dan te verkopen. En zoek je een zelfrijdende spuitmachine of een rooier, maar voldoet geen van de aangeboden machines aan je eisen? Dan laat je het mechanisatiebedrijf er gewoon eentje bouwen. Of je bouwt hem zelf. Allemaal prachtige voorbeelden van de manier waarop de Nederlandse boer doorploegt. Soms letterlijk, maar altijd figuurlijk.