Dit nummer van LandbouwMechanisatie staat bol van de interessante nieuwe technieken en machines. Stuk voor stuk werktuigen of trekkers om je de vingers bij af te likken. En ook allemaal machines waar ik maar al te graag een jaartje of langer mee zou werken.
Dat zal echter niet zomaar gebeuren. De prijs is het obstakel. Want wat zegt u van een kniktrekker van naar schatting 1 miljoen euro? Een laserwieder van 1,3 miljoen euro? Een cultivator van 100.000 euro? Ik ben opgevoed met het conservatieve idee dat je alleen iets koopt als je het ook echt kunt betalen. De prijzen van de trekkers en werktuigen waarover we schrijven, laten mij echter duizelen. Natuurlijk, ik weet dat de fabrikanten er razendsnel bij zijn om me voor te rekenen dat de prijzen waar ik steil van achteroversla, helemaal niet zo hoog zijn. ‘Kijk maar eens hoeveel werk je in kortere tijd kunt doen met dit bredere werktuig.’ Of: ‘reken maar eens uit hoeveel arbeid je met de aanschaf van zo’n splinternieuwe machine kunt besparen.’ En: ‘vergeet niet hoe hoog de restwaarde van deze trekker is.’ Elk argument snijdt hout. Maar toch… De afgelopen jaren stegen de prijzen van trekkers en landbouwmachines bijna exponentieel. Daarvoor zijn wederom allerlei geldige redenen aan te dragen. Denk aan de hoge staalprijzen, hoge transportkosten of het gebrek aan mankracht en de wens van aandeelhouders om veel winst te maken. Ik vraag me af wanneer de prijs zo hoog wordt dat er uitval van de vraag ontstaat, zoals dat in marketingtermen heet. Zeker nu de prijs van geld door de stijgende rente bijna maandelijks stijgt, zullen steeds minder akkerbouwers of loonwerkers zich een dergelijke nieuwe machine kunnen permitteren. Dat resulteert in langer doorrijden met de huidige trekkers of machines. Logisch. Ik hoor het stemmetje in mijn achterhoofd het weer zeggen: ‘Als je het niet kunt betalen, kun je het beter niet kopen.’
