LandbouwMechanisatie testte drie heftrucks, in dit geval drie Lindes. Alle drie verbruiken een ander soort brandstof. In de test zetten we een heftruck op diesel, één op gas en een elektrische variant naast elkaar. De laatste verdient qua rijsouplesse de voorkeur en is per draaiuur het voordeligst.
Diesel is qua brandstof de oude vertrouwde, lpg heeft zich door de jaren heen een bescheiden plaats verworven. Ook de elektrische heftruck werkt aan een gestage opkomst.
Souplesse en stil zijn de kernwoorden bij het werken met de elektrische heftruck. Bij normaal gebruik voldoet ’s nachts opladen va het accupakket. Gebruik je de heftruck intensiever, dan zal hij tussendoor ook aan de lader moeten, daardoor gaat de accu minder lang mee. De kosten per draaiuur zijn bij de elektrische variant het laagst.
Een heftruck op lpg heeft drie voordelen op een diesel. Hij is stiller, trillingsarmer en de kosten per draaiuur zijn net iets lager. Omslachtig is echter het wisselen en vullen van de gasfles. Met een gasfles kun je zo’n vijf uur werken met de Linde 35H. Is het mogelijk de heftruck van twee gasflessen te voorzien, dan kun je tien uur werken. De tweede tank blokkeert wel enigszins je zicht op de vloer achter de truck. Een panoramische binnenspiegel is dan wenselijk om die ruimte te zien.
Qua kosten per draaiuur is de diesel het duurst, maar niet veel duurder dan een lpg-truck. De keuze voor een diesel is op een akkerbouwbedrijf voor de hand liggend. Diesel is immers een veel gebruikte brandstof en doorgaans aanwezig op een akkerbouwbedrijf. Om brandstof zul je dus niet snel verlegen zitten. Een diesel is wel rumoeriger dan een heftruck op gas of accu. De inruilwaarde van een diesel is overigens wel het hoogst.
