De International D-439 werd in 1962 geïntroduceerd. De trekker werd in Neuss ahm Rhein, Duitsland gebouwd. De trekker heeft een viercilinder dieselmotor met inhoud van 2,4 liter en een vermogen van 28,6 kW (39 pk). De Agriomatic versnellingsbak heeft 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 20 km/h. In 1966 ging de D-439 uit productie. De vervanger is de 423 die zowel in Duitsland als Frankrijk werd gebouwd.
De Ford 5000 uit de Force serie werd in 1968 geïntroduceerd en volgde de Ford 5000 Super Major uit 1964 op. De trekker heeft een viercilinder dieselmotor met een inhoud van 4,2 liter en een motorvermogen van 54,3 kW (75 pk). De versnellingsbak heeft 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 28 km/h vooruit. Af fabriek kon de trekker met cabine worden geleverd. Op de Amerikaanse markt was de trekker ook leverbaar met een viercilinder benzinemotor met een inhoud van 3,4 liter en een vermogen van 51,5 kW (69 pk). Daarnaast was er de 5100 General Purpose en de 5200 row-crop uitvoering. In Europa rustten bedrijven als Roadless, County en EVA de Ford 5000 trekkers uit met zescilinder industriemotoren of met een aangedreven vooras. In 1971 kwam Ford met de 66 kW (90 pk) sterke 7000-serie voorzien van een turbo. Die trekker toonde technisch veel overeenkomsten met de Ford 5000. De productie van de Ford 5000 en 7000 eindigde in 1975 toen de Force-serie plaats moest maken voor de 600-serie.
De Same Centauro werd in 1966 geïntroduceerd. De trekker heeft een 3,4 liter viercilinder luchtgekoelde motor van 40,4 kW (55 pk), met de cilinders in V vorm in een hoek van 40 graden. De gesynchroniseerde versnellingsbak heeft 8 versnellingen vooruit en 4 achteruit met een maximale snelheid van 25 km/h. Standaard werd de trekker met achterwielaandrijving geleverd, maar kon tegen meerprijs met een centraal aangedreven vooras worden uitgevoerd. In 1969 werd de Centauro vervangen door de Centauro 60 met een vermogen van 41,8 kW (57 pk). In hetzelfde jaar kreeg de trekker een nieuwe grille. Een jaar later in 1970 werden de koplampen in de grill geplaatst. Behalve voor de Italiaanse markt, daar werden de lampen nog op ‘steeltjes’ geleverd. In 1971 werd de Centauro 60 vervangen door de Centauro 65 met een vermogen van 47 kW (64 pk). De motor was groter en had een inhoud van 3,8 liter. In 1972 was het einde verhaal en ging de trekker uit productie. Dat betekende ook het eind van de V-motoren in Same trekkers. Begin jaren 70 werden diverse Same trekkers met een vermogen onder de 73,4 kW (100 pk) ook door White verkocht onder de naam White Oliver. De Centauro 65 was bijvoorbeeld ook verkrijgbaar als White Oliver 572 en 574.
De John Deere 4020 werd in 1963 geïntroduceerd en was met diverse zescilinder motoren leverbaar. De meest voorkomende uitvoering was de Diesel-versie met een motorinhoud van 6,6 liter en een vermogen van 71,5 kW (97 pk). Daarvan zijn er 168.311 stuks in Row-Crop uitvoering gebouwd en 768 trekker in High-Crop. De LPG uitvoering had een motorinhoud van 5,9 liter met een vermogen van 67,7 kW (91 pk). Daarvan zijn 8.445 in Row-Crop uitvoering gebouwd en 19 in High Crop. De benzine uitvoering had een motorinhoud van 5,6 liter en een motorvermogen van 65,7 kW (90 pk) maar kreeg later in 1966 een 5,9 liter motor met vermogen van 70,6 kW (96 pk). In totaal zijn er 8.123 benzine Row-Crop trekkers gebouwd.
Bij de versnellingsbak kon de koper kiezen tussen een gedeeltelijk gesynchroniseerde bak met 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximumsnelheid van 31 km/h, of een Full-PowerShift versnellingsbak met 8 versnellingen vooruit en 4 achteruit. Optioneel kon de trekker worden uitgerust met vierwielaandrijving en een cabine.
In 1969 introduceerde BM-Volvo de T-810 met tweewielaandrijving en de T-814 met vierwielaandrijving. De trekker was voorzien van een zescilinder Volvo-motor (met turbo) met een inhoud van 5,1 liter en een vermogen 82,9 kW (113 pk). De versnellingsbak had 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximum snelheid van 28,4 km/h. In 1972 werd het vermogen van de T-810 en T-814 opgevoerd naar 94 kW (128 pk) en ging de maximumsnelheid omhoog naar 30,4 km/h.
In 1973 veranderde BM-Volvo de naam in Volvo BM en in 1975 kregen de Volvo BM T-810 en T-814 een grotere motor met een inhoud van 5,5 liter en een vermogen van 102,8 kW (140 pk). De productie van T-810 en T-814 eindigde in 1979 en werd vervangen door de Volvo BM 2650 en de 2654 die een jaar eerder al waren geïntroduceerd. In totaal zijn in de periode van 1969 tot 1979 in totaal 3.550 T-810 trekkers gebouwd en 1.647 T-814 trekkers. De T-810 en T-814 zijn regelmatig nog te zien bij oldtimer evenementen en trekkertrekwedstrijden.
Foto: fabrikant[/caption]
De David Brown 990 Implematic werd in 1962 geïntroduceerd. De trekker had een viercilinder motor met een inhoud van 3 liter en een motorvermogen van 40,4 kW (55 pk). een jaar later kwam daar 3 pk bij. De versnellingsbak had 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit. De maximale snelheid was 26 km/h. De trekker kon vanaf 1963 ook worden geleverd met 12 versnellingen vooruit en 4 achteruit.
In 1965 werd de David Brown 990 Implematic vervangen door de David Brown 990 Selectamatic. Het verschil tussen beide trekkers is een nieuw hydraulisch systeem in de Selectamatic. Verder had de trekker een nieuwe styling, de rood-gele kleurstelling had plaats gemaakt voor wit met bruin.
In 1968 kreeg de 990 Selctamatic een iets grotere motor met een inhoud van 3,2 liter. Het vermogen bleef gelijk. De 6+2 en de 12+4 versnellingsbak bleven nagenoeg gelijk. De maximumsnelheid lag wel hoger: 28 km/h en 31 km/h. In 1971 wordt de 990 Selectamatic vervangen door de 990 die leverbaar was met cabine. Voor die trekker was de versnellingsbak met 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit niet meer leverbaar.
In 1972 nam Case de trekkerdivisie van David Brown over en wijzigde de kleur van het chassis in 1974 van bruin naar rood. De naam David Brown Case verscheen op de trekkers. In 1976 kregen de trekkers een stillere cabine en werden de David Brown Case trekkers in Noord-Amerika onder de Case-naam verkocht. De productie van 990 eindigde in 1980 toen de trekker door de 1290 werd vervangen.
De Massey Ferguson 165 volgde de 65 MarkII op in 1964 en was onderdeel van een nieuw programma Massey Ferguson trekkers die zouden worden gebouwd in Detroit(VS), Coventry (Verenigd Koninkrijk) en in Beauvias (Frankrijk).
De trekker had een Perkins viercilinder 3,3 liter motor met een vermogen 45,5 kW (62 pk) en kon in de Verenigde staten ook met een viercilinder Continental motor met een inhoud van 2,9 liter en een vermogen van 35 kW (47,5 pk) geleverd worden. Standaard was de trekker uitgerust met een versnellingsbak met 6 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 30 km/h. Een Multi-Power versnellingsbak met 12 versnellingen vooruit en 4 achteruit behoorde tot de opties.
In 1968 kreeg de Massey Ferguson 165 een grotere motor met een inhoud van 3,5 liter en een vermogen van 41,1 kW (65 pk). Ook ging de topsnelheid van de 165 Multi-Power omhoog naar 36,6 km/h. Een jaar later werd de standaard versnellingsbak (6×2) vervangen door een versnellingsbak met 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 26,5 km/h.
In 1969 maakte de Continental-motor van de benzinevariant plaats voor een viercilinder Perkins met een inhoud van 3,5 liter en een vermogen van 38,7 kW (51,8 pk). In 1971 werd de 165 in Europa vervangen door de 165S die technisch vrijwel gelijk was en met vierwielaandrijving leverbaar was. Een jaar later kreeg de 165S een vermogen van 49,1 kW (68 pk) en werd de trekker door Ebro onder licentie gebouwd. De productie van de 165 in de Verenigde Staten eindigde in 1975. De productie van de 165S eindigde in 1978 om plaats te maken voor de 265.
De Fiat 550 en 550DT werden in 1968 geïntroduceerd. De trekkers waren onderdeel van de Fiat Nastro d’Oro lijn. De trekkers hadden een viercilinder motor met een inhoud van 3,1 liter en vermogen van 40,4 kW (55 pk). De versnellingsbak had 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit met een maximale snelheid van 29 km/h. In Frankrijk werd de Fiat 550 en 550DT als de Someca 550 en 550DT verkocht. White Farm Equipment verkocht de Fiat 550 en 550DT in de Verenigde Staten als de Oliver 1355 en in Canada als de Cockshutt 1355. De productie van de 550 en 550DT eindigde in 1978.
In 1961 introduceerde Fendt de F225GT werktuigendrager. De trekker had een luchtgekoelde tweecilinder motor met een inhoud 1,8 liter en een vermogen van 18,3 kW (25 pk). De versnellingsbak had 8 versnellingen vooruit en 4 achteruit met een maximale snelheid van 20 km/h. Op de Fendt F225GT werktuigendrager konden werktuigen worden als een kiepbak, zaaimachine, schoffelmachine, maaibalk, voorlader en een bietenrooier worden gemonteerd. De productie van de Fendt F225GT eindigde in 1965 nadat er in totaal 8.110 stuks waren gebouwd.
De Deutz D4006 werd in 1968 geïntroduceerd. De trekker had een driecilinder motor met een inhoud van 2,8 liter en een vermogen van 25,7 kW (35 pk). De versnellingsbak met 8 versnellingen vooruit en 2 achteruit had een maximale snelheid van 25 km/h. De trekker kon ook met een versnellingsbak met 8 versnellingen vooruit en 4 achteruit worden geleverd. Optioneel kon de trekker worden uitgerust met vierwielaandrijving.
Een jaar later in 1969 kwamen de D4006P en D4006V smalspoortrekkers. In 1974 veranderde de trekker van kleur, het donkergroene plaatwerk werd lichter en het zilveren chassis werd zwart. Ook kon de trekker met cabine worden geleverd. Vanaf 1974 werd de Deutz D4006 ook in India gebouwd door Kirloskar als de Kirloskar D4006K en D40006K Special.
