Diesel is in de afgelopen maanden flink duurder geworden, zo merkte ik toen we de dieseltank vorige maand weer moesten vullen. Binnen nog geen half jaar steeg de prijs van een liter diesel met net iets meer dan twintig cent. Dat verschil merk je wel zodra de rekening van de olieboer in de bus valt. Begin maart bereikte een liter diesel dezelfde hoge prijs als in het najaar van 2019 op de borden verscheen. Die hoge dieselprijs drijft de kosten op ieder akkerbouwbedrijf op. Zeker nu het seizoen aanbreekt, gaat er weer een fikse hoeveelheid brandstof doorheen. Op het eerste gezicht lijk je daar weinig aan te kunnen doen. Maar niets is minder waar. Natuurlijk zijn er de open deuren. Zoals de juiste trekker voor het juiste werk kiezen, de spaaraftakas gebruiken en bandenspanning aanpassen. En dan is er de trekkerkeuze. Uit gegevens van de LandbouwMechanisatie-trekkertests blijken de verschillen in dieselverbruik tussen de verschillende merken en typen trekkers groot. Dat wisten we natuurlijk al, maar het wordt pas echt goed duidelijk zodra je die kosten over een paar jaar berekent. We deden dat en komen maar weer eens tot de conclusie dat het verschil in brandstofverbruik over 4.000 draaiuren een slordige 100 euro per kW kan bedragen. Reken je dat om naar een 150 pk-trekker, dan ben je over al die jaren zomaar 11.000 euro extra kwijt. Ik zal de laatste zijn die jaarlijks een nieuwe trekker zal en kan kopen. Zou ik dat wel doen, dan zou ik toch proberen een zuinig model aan te schaffen. Het bedrag dat overblijft kunnen we dan investeren in zonnepanelen om zelf energie op te wekken. Daar zouden we dan apparaten en machines op kunnen laten draaien. En uiteindelijk misschien zelfs een trekker. Maar gezien de huidige beschikbaarheid van accu’s waarin de energie opgeslagen kan worden en de te dure elektrische trekkers, lijkt dat nog verre toekomstmuziek.
