Van het maaien van gazons tot het belijnen van sportvelden – robots zijn behoorlijk ingeburgerd. Niet alleen in de tuin, maar ook in de openbare ruimte. Mensen en robots op één plek – dat gaat steeds beter samen. Toch kan ik me herinneren dat nog geen tien jaar geleden een machinefabrikant voor het eerst een…
Het was een experiment dat veel vragen opriep. Want is dat wel veilig? Wordt de robot niet gestolen of vernield? Uiteindelijk bleek het geen enkel probleem. De machine deed rustig haar werk en werd nooit gejat of gesloopt. Oké, één keer ging het mis. Een buurtbewoner parkeerde zijn auto op het gras, waarna de robot zich klemreed onder de auto. De bestuurder zag de robot over het hoofd en reed nietsvermoedend weg. Ik hoef u verder niet uit te leggen hoe dat is afgelopen.
Intussen hebben de technische ontwikkelingen niet stilgestaan en breiden de robottoepassingen in de openbare ruimte zich steeds verder uit. Zo kunt u in dit nummer een artikel lezen over de Innok Rainos. Deze sproeirobot moet uitkomst bieden op plekken waar een gangbare beregeningsinstallatie geen optie is, zoals op begraafplaatsen. De watertank op wielen rijdt zelfstandig naar een graf of plantvak, stopt daar en sproeit een flinke scheut water over de beplanting. Als de watertank leeg is, rijdt hij naar het dichtstbijzijnde vulstation, waar de tank automatisch wordt bijgevuld. Snel gaat het niet, maar dat is niet erg, want de robot heeft de hele dag en – voor het sproeien nog beter – nacht de tijd.
Op het gebied van zagen en snoeien, het thema van deze uitgave, is robottechnologie nog geen gemeengoed. Dat wordt ook veel te ingewikkeld en riskant. Tenminste, dat denken we vandaag de dag. Maar dat dachten we destijds ook over de maairobot bij dat buurthuis. Wie weet rijdt er volgend decennium wel een snoeirobot langs de hagen, net als die autonome gieter van Innok die nu plantvakken van vocht voorziet.
