Groenoord in Noord- en Oost-Nederland, Vos in Klaaswaal (ZH.), Angenendt in Overasselt (Gld.), Kees van der Spek in Stolwijk (ZH.), Johan Hofland in Maarssen (Ut.), Jacob Bron in Eastermar (Fr.), Ton Medendorp in Uithuizen (Gr.) en Meij de Bie in Hoofddorp (NH.) en Alkmaar (NH.). Een flink aantal machinedealers hield er dit jaar mee op.
Waar de ene dealer failliet werd verklaard, koos de ander ervoor om zelf de stekker eruit te trekken. Vaststaat dat het stuk voor stuk spelers waren die al decennialang actief waren in de groensector.
Wat zit er achter die bedrijfssluitingen? Eerlijk gezegd vind ik het lastig om daar een vinger op te leggen. Als ik het aan de dealers vraag die het betreft, hoor ik uiteenlopende redenen: personeelstekort, stijgende loonkosten, toenemende concurrentie van webshops, krimpende marges, stijgende ICT-kosten, minder onderhoud- en reparatieklussen door de komst van elektrische machines, gebrek aan bedrijfsopvolging, enzovoort. Maar dat het rommelt in de sector, staat vast.
De bedrijfssluitingen waren dit jaar niet het enige bedrijfsnieuws. In maart nam bouwmachine-importeur SMT uit Emmeloord (Fl.) machine-importeur Pols uit Zuidland (ZH.) over. En sinds 1 november is Stierman de Leeuw onderdeel van Ego Europe dat op zijn beurt deel uitmaakt van het Chinese Chervon Group. Vooral deze laatste overname was afgelopen maanden het gesprek van de dag in veel bedrijfskantines. Want wat zijn de gevolgen voor de machineverdeler? Stierman de Leeuw-directeur Jurgen Albers geeft in deze uitgave tekst en uitleg. Oké, de het bedrijf schrapt een aantal merken en binnen twee jaar moet het op zoek naar een nieuwe locatie. Maar de naam ‘Stierman de Leeuw’ verdwijnt niet uit de sector, ten minste zolang het bedrijf de merken Eliet, Posch en Nimos blijft verdelen.
In welke richting de sector volgend jaar beweegt, is koffiedik kijken. Laten we in elk geval hopen dat er meer deuren opengaan dan sluiten.
