Een pracht fabriek, daar ligt het niet aan: verrassend van buiten en spannend van binnen. Maar als je binnen geen foto’s mag maken en afhankelijk bent van een paar plaatjes die de fabrikant aan alle journalisten geeft, dan voel je je bij de benen genomen; dan slaat de uitnodigende partij de plank mis. Het voelt dan alsof SDF – eerder was dat bij Fendt, John Deere, Manitou en Stihl – wil bepalen wat er naar buiten komt. Alsof de dealers die er een dag eerder geen foto’s maken met hun telefoons. Alsof die via Facebook, Twitter en Whatsapp geen nieuws delen.
Op zo’n moment voel je je als journalist niet serieus genomen. Zeker als er met geen woord gerept wordt over de nieuwe 6-serie viercilinder die de dealers een dag eerder wel zagen. Nogmaals, geen kwaad woord over de mooie buitenkant van de fabriek, over het nieuwe bezoekerscentrum en over het museum, maar de gemiddelde redacteur wil harde feiten, nieuws waar de lezer wat aan heeft. Daarom zijn dit soort persconferenties voor fabrikant, redacteur en lezer een gemiste kans. De fabriek stopt er veel geld in, de redacteur veel tijd en de lezer krijgt niet waar hij recht op heeft.
