De afgelopen dagen zat ik midden in het nieuwe normaal. En ik kan er niet aan wennen. Niet aan die bank die je alleen via de digitale weg kunt bereiken. Ook niet aan het autobedrijf dat telefonisch urenlang onbereikbaar is en verwijst naar een internet-chatbot. Die verwijst naar een telefoonnummer, waarop weer niemand te bereiken…
Ik kan ook niet wennen aan de verzekeringsmaatschappij die je weliswaar kunt bellen maar die vervolgens geen schade-expert stuurt. Vul maar een vragenformulier in en bereken de schade zelf. En wat dacht u van de accountant die verlangt dat alle boekhouding digitaal wordt aangeleverd, zodat de boekhouder er zelf geen werk meer aan heeft? En dat allemaal onder het mom van personeelstekort. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben geen tegenstander van digitale manieren van werken. Het kan veel zaken vereenvoudigen. Maar laat dan alsjeblieft ook het serviceniveau toenemen en niet alleen de bankkosten, werkplaatstarieven en premies. In de landbouw wordt service – gelukkig – nog met een hoofdletter S geschreven. Toen ik een loonwerker nodig had voor een klein klusje stond hij nog geen uur later op de dam. Een ander verontschuldigde zich dat het vandaag niet lukte. Een colporteur brengt de bedrijfsbenodigdheden die ik nodig heb thuis tegen een prijs waarvoor ik het niet online kan bestellen. Uit een enquête, waarbij wij de lezers van LandbouwMechanisatie vroegen naar de aanschaf van al dan niet gebruikte trekkers en machines, blijkt dat service en betrouwbaarheid bij aankoop een belangrijke rol speelt. Wat dat betreft kunnen mechanisatiebedrijven zich gelukkig prijzen. Nog altijd zijn zij het adres waar u aanklopt voor een andere trekker of een machine. Het oude normaal. En dat bevalt mij prima.
