Kunstkerstbomen. Stevia-zoetstof. 100 km per uur rijden op de snelweg. Ik kan er maar lastig aan wennen. Ook aan nieuwe technieken moet je wennen. Soms lukt dat, soms niet. Zo merk ik dat veel trekkerchauffeurs niet kunnen – of willen – wennen aan het idee dat ze niet al het trekkerwerk zelf meer hoeven te doen. In mei 2019 vertelde ik – nadat ik de Agrointelli Robotti aan het werk had gezien in Lelystad – dat de robottoekomst binnen handbereik lag. Daar denk ik nu anders over. Afgelopen herfst zag ik namelijk dat die toekomst er al is. Natuurlijk was ik bang dat ik geen enkele emotie zou voelen bij het zien van een robottrekker. Toch blijkt niets minder waar. Mijn machinehart klopte sneller toen ik de dieselelektrische AgBot onverstoorbaar groenbemester zag onderwerken. De machine heeft de uitstraling van een stoer en robuust, modern werkpaard, ronkt als een trekker – zolang de robot tenminste is voorzien van een dieselmotor die stationair zijn werk doet – en kan de huidige akkerbouwwerktuigen zonder aanpassingen voortbewegen. Dat doet de AgBot met grote precisie op een pad dat een internetportaal voor hem heeft uitgestippeld. Tot het bewerken van de geren aan toe. Ik kreeg er kippenvel van. Echt waar… Zijn er dan helemaal geen nadelen? Natuurlijk wel. De robot is te langzaam om ermee over de weg te rijden. Je moet hem eerst achter een trekker hangen en vaak de werktuigen demonteren. Een proefrit wordt heel anders dan je gewend bent en dan is er nog een organisatorisch of, zo u wilt, een financieel dingetje. Het bedrijf dat aan deze landbouwrobot werkt, is afhankelijk van investeerders. Zijn die er niet, of gaan die voor een kortetermijnwinst, dan komt deze robot niet verder dan een paar goede ideeën en het prototype dat ik aan het werk zag. Maar toch: ik heb de toekomst gezien. En ik kan eraan wennen.
