Alles weten

Nieuwsgierig. Dat zijn we hier op de redactie van LandbouwMechanisatie allemaal. We kijken graag over de schouder mee, vragen iedereen de oren van het hoofd en schrijven wat we weten nog op ook. We willen alles weten.

Maar – vrij naar Socrates – hoe meer je weet, hoe meer je tot de ontdekking komt dat je niet genoeg weet. Dat werd wel duidelijk toen we samen met akkerbouwer en loonwerker Van Bergeijk een stel gewassensoren uitprobeerden. Over die sensoren en bijbehorende monitor en software niets dan goeds. Het systeem doet wat de fabrikant belooft. De sensoren laten zien wat je met het blote oog nog niet kunt zien.

De resultaten van de metingen kun je prachtig weergeven in allerhande kaartjes. Kaarten die een loonwerker met zijn klanten kan delen. Kaarten die een groenteteler of akkerbouwer kan gebruiken om te anticiperen op een nutriënten­tekort in het gewas. In sla. Of in tarwe. Een groeiachterstand kun je compenseren met extra stikstof. Of je strooit minder om legering te voorkomen. Je kunt de gegevens ook gebruiken om aardappelloof plaatsspecifiek te doden en middel te besparen. Prachtig.

Maar hoeveel spuitmiddel moet je dan precies gebruiken? En hoeveel stikstof moet je toedienen? Het blijft uitproberen en het boerenverstand gebruiken, want de rekenregels die je daarvoor nodig hebt zijn er nog maar mondjesmaat. De ontwikkeling daarvan is een nauwkeurige aangelegenheid en vaak ook nog eens erg bedrijfsspecifiek. Want als je denkt dat je met de cijfers van de sensoren alles wel weet, dan heb je het mis. Het kan zijn dat de rode kleur op het door de sensoren geproduceerde kaartje niet groen te kleuren valt met extra kunstmest. Misschien ligt de oorzaak dieper in de bodem. Je moet dus nog meer aan de weet zien te komen, wil je alle meetgegevens kunnen benutten.

Alles weten. Dat is een mooie uitdaging voor het nieuwe jaar.