De afgelopen dagen zat ik midden in het nieuwe normaal. En ik kan er niet aan wennen. Niet aan die bank die je alleen via de digitale weg kunt bereiken. Ook niet aan het autobedrijf dat telefonisch urenlang onbereikbaar is en verwijst naar een internet-chatbot. Die verwijst naar een telefoonnummer, waarop weer niemand te bereiken is. En dat je na het inplannen van een servicebeurt drie maanden moet wachten.
In de zoektocht naar groene brandstoffen en een lagere CO2-uitstoot wordt alles elektrisch. Gas verdwijnt, diesel wordt afgezworen, kolen mogen niet meer worden verstookt. Veel akkerbouwers en loonwerkers hebben al zonnepanelen geïnstalleerd en leveren de energie, vaak met een goed contract, terug aan het net. De terugverdientijd is klein.
Kent u ze? Van die prachtige dagen waarop alles lijkt te kloppen? Waarop je aan het einde van de dag met een tevreden en goed gevoel terugkijkt? Omdat de oogst gesmeerd liep bijvoorbeeld of omdat de opbrengst hoger was dan je had verwacht of omdat je alle klusjes op het lijstje hebt kunnen afstrepen? Zo’n dag waarop je inspirerende mensen spreekt, nieuwe ideeën opdoet en het gedoe van de wereld ver weg lijkt. Dergelijke dagen geven het leven de broodnodige kleur.
Het weer. Er was de afgelopen maanden geen meer en vaker besproken onderwerp dan dat. Ikzelf schreef er vorige keer op precies dezelfde plaats ook al over. De herfst begon vorig jaar in oktober en duurde tot begin juli van dit jaar. De gevolgen voor de groei van de gewassen zijn duidelijk.
Het zit dit jaar niet mee. En dat is nog zachtjes uitgedrukt. De regio’s in Nederland en België waar dit teeltjaar verloopt zoals we dat gewend zijn, zijn zeldzaam. Nu is elk jaar anders, maar dit jaar is wel exceptioneel. Regen en kou remmen de groei van de gewassen – als ze al op tijd zijn gepoot of gezaaid. ‘Er zijn van die jaren dat de grond nooit goed wordt’, zei mijn vader onlangs. 2024 is zo’n jaar.
Toen we in 2018 begonnen met de engineering en de bouw van een eerste proto type van de eTrac wilden we alle aandrijvingen volledig elektrisch uitvoeren omdat dit soort aandrijvingen een hoger rendement kennen dan een hydraulische aandrijving. Uiteindelijk liepen we daar toch in vast.
Onder het motto: ‘het leven is een feestje als je zelf de slingers ophangt’, houden we na de oogst – aan het einde van de zomer – op onze boerderij en in de tuin van de buren een muziekfestijn met zes bands. Het leven van een akkerbouwer is lang niet altijd leuk
Bij ons in het dorp zat jarenlang een winkel die werkelijk vanalles verkocht. Van wasmiddel tot klompen en van wandklokken tot tandpasta. Je kon er ook nog terecht voor frisdranken of scheerschuim. Nu is die winkel dicht. Het winkeliersechtpaar vond het mooi geweest na de corona-periode.
Het komt u vast bekend voor: soms ontbreken goede wetten waardoor er nieuwe bedacht worden om bedenkelijke ontwikkelingen of technieken te stoppen. Of deze: bestaande wetten zijn zo streng dat ze interessante nieuwe technieken en ontwikkelingen in de kiem smoren. Dat laatste is het geval bij de spotsprayer.
Het was 2009 toen ik voor het eerst de New Holland NH2-trekker zag en ermee reed. Een prototype van een trekker met een brandstofcel die elektriciteit opwekte uit waterstof. De trekker zou in 2015 in serie worden gebouwd. Zover kwam het niet. De brandstofcel bleef te duur.
Snotterend, met een keel als schuurpapier, een hoofd vol watten, een zakdoek in de ene hand en een kop warme thee in de andere, zit ik dit jaar onder de kerstboom. Ergens tijdens de afgelopen weken heb ik een fikse verkoudheid opgelopen. Tijdens één of ander concert misschien of anders tijdens de landbouwbeurzen Agritechnica of Agribex die eindelijk weer doorgang konden vinden.
Jazeker, ik kan wat ongedurig zijn. Soms duurt het me allemaal te lang. Zo schrijven we in LandbouwMechanisatie al jaren over de grote voordelen van het gebruik van elektriciteit op landbouwmachines.
Een elektrische trekker met een drainreiniger, die als een hondje achter je aanrijdt terwijl jij de drains opzoekt. Een topstang, die de kunstmeststrooier automatisch vlak stelt. Een cultivator die de grond met draaiende schijven heel oppervlakkig bewerkt. Een spuitmachine met verschuivende spuitdoppen, zodat ze altijd boven de gewasrij hangen. Het is maar een kleine greep uit de nieuwe machines die over een paar dagen te zien zijn op Agritechnica.
De wiedeg maakte de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling door. Decennialang werd de machine met zijn verende tanden gebruikt om onkruid uit tarwe en grasland te krabben. Maar de machine van toen lijkt in weinig meer op de moderne precisiewiedeg. Dat was afgelopen maand goed te zien tijdens de grote wiedegvergelijking die de redactie van LandbouwMechanisatie uitvoerde in een perceel uien in Flevoland.
Als het werk op de redactie of de boerderij het toelaat, mag ik graag een beetje hobbyen. Naar aanleiding van een bezoekje aan een oud-collega heb ik het plan opgevat een eigen rtk-gps baken te bouwen.
