‘Gezocht: tuin om te maaien’. Dat was de kop van de advertentie die ik als 16-jarige jongen op Marktplaats zette. De oproep bleek een succes. Binnen enkele weken had ik vijf adressen in de omgeving waar ik elke zaterdag en in vakanties aan de slag kon.
Bij elke klant was het voor mij de sport om met de cirkelmaaier het gras in zo recht mogelijke banen te maaien. Na het maaien spande ik een koord langs de grasranden, verwijderde ik met een kantensteker de randjes en ontstond er een kaarsrechte lijn langs elke border. Ook het gras dat over de bestrating groeide, haalde ik weg. Als de klant het wilde, maakte ik de borders nog schoon. En lag er na afloop nog wat los blad, onkruid of zandresten op het gras, dan deed ik met de cirkelmaaier nog een rondje langs de randen om het vuil op te zuigen. Zo veranderde elke ruige grasmat in een strak biljartlaken.
Vandaag de dag word ik nog steeds blij van een strak gemaaid gazon. Maar mijn voorliefde voor een korte grasmat blijkt bij nader inzien niet zo gunstig te zijn voor de natuur. Zo pleit ecologisch hovenier Nils van Ligten in dit nummer ervoor om het gras juist gefaseerd te maaien. Hierbij maai je slechts enkele stroken. De rest van het gras maai je gedurende het groeiseizoen niet tot nauwelijks. De reden? Het bieden van een veilige schuilplaats voor insecten en reptielen die in het gras rondlopen. Het maaien zelf, doe je bij voorkeur niet met een cirkelmaaier, maar met een éénasser met vingerbalk. Behalve in natuurterreinen wordt dit ecologisch maaibeheer steeds vaker toegepast in bermen en stadsparken. Maar een groot gazon in een tuin leent zich er natuurlijk ook voor. Je hebt immers minder maaiwerk, het oogt een stuk gevarieerder en het is ook nog eens goed voor de biodiversiteit. Een goede ontwikkeling.
Toch ben ik stiekem blij dat deze trend pas iets van de laatste jaren is. Anders had ik destijds met mijn Marktplaats-advertentie nog wat extra adressen moeten zoeken.
