Worsteling

Wieltrekkers die sneller rijden dan 40 km/h moeten immers worden gekeurd. Ook ik worstel met het kenteken. Het begint al met de prijs die je voor het kenteken en het bijbehorend kentekenbewijs moet betalen. Die zijn niet al te hoog, maar je kunt ze als boer op niets en niemand verhalen. En hoewel de minister zegt dat het niet gebeurt, zet het kenteken de deur open voor meer kostenverhogende maatregelen. Het kenteken maakt de invoering van wegenbelasting en een periodieke keuring voor al het landbouwmaterieel immers een stuk eenvoudiger. Dat laatste is precies het punt waarop ik met mezelf in de knoop kom. Want je kunt toch niet tegen een maatregel zijn die de verkeersveiligheid vergroot? Of populair gezegd: je kunt niet tegen minder ongelukken en verkeersdoden zijn. Na een lange periode van overleg hebben de landbouwvertegenwoordigers het voor elkaar gekregen om de eisen en de kosten voor het trekkerkenteken flink te verlagen. Mooi, zou je zeggen. Maar wat resteert, heeft weinig meer om het lijf. Er komt een kenteken. Rij je te snel langs een flitspaal, dan kun je dus een boete verwachten. En ja, snelle trekkers kunnen nu gemakkelijk worden geregistreerd en gekeurd. Dat moet de veiligheid ten goede komen. Maar de keuring geldt niet voor boerentrekkers. Het beste dat het kenteken boeren en loonwerkers oplevert, is dat je nu met een trekker 40 km/h mag rijden in plaats van 25. Landbouwverkeer mag daardoor op rondwegen rijden, waar ze gescheiden zijn van fietsers en bromfietsers. Dat maakt het verkeer veiliger. Maar volgens mij is dat een maatregel die je ook best zonder kenteken had kunnen regelen … Het kenteken? Ik blijf ermee worstelen.