Mens en machine in harmonie

Onlangs hoorde ik op de radio een autoreclame die eindigde met de woorden: mens en machine in perfecte harmonie. Als je vele kilometers achter het stuur doorbrengt dan ontwikkel je inderdaad een bepaalde ‘feeling’.

Honderden of soms wel duizenden uren doorbrengen op een maaimachine, werktuigendrager of trekker klinkt bij veel mensen als saai in de oren, maar voor échte machineliefhebbers zoals wij wordt het dan pas echt gaaf. Want een machine ken je niet nadat je er een dag mee gewerkt hebt. Of dit nu een kettingzaag of hypermoderne trekker is. Een goede chauffeur is een vakman die iedere knop blindelings weet te vinden. Hij maait strak langs obstakels zonder iets te raken. En hij veegt onkruid zonder dat er steentjes tegen geparkeerde auto’s aanschieten. Hij merkt vreemde geluiden als eerste op, waardoor hij grote mankementen, stilstand en dus hoge kosten voorkomt. Hij scheert een heg kaarsrecht, zaagt de perfecte valkerf of stelt de kunstgrasreiniger zo af dat er nauwelijks infill in de opvangbak achterblijft. Een échte vakman is één met zijn machine, behandelt hem als zijn kindje en is daardoor goud waard voor het bedrijf.