Vorig jaar april werd een statiegeldregeling ingevoerd om rondslingerende blikjes in de openbare ruimte tegen te gaan. De overheid had echter één ding over het hoofd gezien: de blikjes worden niet allemaal braaf naar een innamelocatie gebracht, maar belanden ook in de prullenbakken op straat.
Statiegeldjagers, die een zakcentje willen verdienen, speuren de prullenbakken af naar blikjes en flesjes. En daarvoor gaan ze ver … heel ver. Containers worden volledig ondersteboven gekeerd. Nadat de blikjes en flesjes uit de grote hoop zijn gevist, blijft de rest achter op straat. Sommige stadscentra liggen daardoor bezaaid met afval en dat kost de reinigingsdiensten extra werk.
Inmiddels worden steeds meer prullenbakken voorzien van zogeheten doneerringen en statiegeldhouders. In deze beugels aan de zijkant van de prullenbakken kun je lege flesje of blikjes plaatsen, waardoor ze niet meer tussen het afval belanden. Een simpele en doeltreffende oplossing waarmee zowel gemeentes als de statiegeldjagers zijn geholpen.
Ook in de groensector kom ik dergelijke onvoorziene situaties tegen. Veel gemeentes laten het gras in de bermen flink groeien om de biodiversiteit te vergroten. Dit voorjaar groeide het gras door de vele regen, afgewisseld met zon, als kool. Daardoor werden veel kruispunten en uitritten erg onoverzichtelijk voor automobilisten. Ruimschoots voordat veel gemeentes en aannemers de eerste bermstroken en zichthoeken gingen maaien, ontstonden er daardoor al levensgevaarlijke situaties. Menig buurtbewoner viel dat ook op en trok daarom zelf de bosmaaier uit de schuur om de berm te kortwieken.
Uiteraard pakken ook in de groensector dingen soms anders uit dan vooraf verwacht. Maar in die situaties is het noodzaak om snel met een gedegen oplossing te komen. En dat betekent dat je soms moet afwijken van een planning of van een bestek. Want zelfs een onschuldig stukje gras kan tot gevaarlijke situaties leiden. Dat moeten we niet vergeten.
