Het is inmiddels een jaarlijkse traditie. Rond of tijdens de paasdagen reis ik met mijn vader af naar Limburg. Samen fietsen we dan de toertocht van de Amstel Gold Race, de bekende wielerklassieker door de Limburgse heuvels. De route is elk jaar bijna hetzelfde, maar dat geldt niet voor het weer. Het ene jaar vriezen…
Tot dusver lijkt er dit voorjaar geen vuiltje aan de lucht. De zon schijnt uitbundig, er valt weinig neerslag en in combinatie met wat wind droogt alles in rap tempo op. Perfecte omstandigheden om op de racefiets te stappen om conditie op te bouwen voor de Cauberg, Keutenberg en de Gulperberg die op mij staan te wachten.
Ook de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap. Het gras begint te groeien, de bloesem verschijnt aan de bomen en aan planten en struiken komen de eerste uitlopers tevoorschijn. De verleiding is daardoor groot om de verticuteermachine en doorzaaimachine uit de schuur te halen. Maar hoewel het overdag al heerlijk voorjaarsweer is, zakt de temperatuur ’s nachts nog regelmatig onder het vriespunt. De bodemtemperatuur ligt daardoor nog redelijk laag, waardoor sommige bewerkingen nog even moeten wachten.
De grote temperatuurverschillen bezorgen menig gemeente en aannemer een dilemma. Want kan die zoutstrooier die achterop die werktuigendrager of transporter staat, al worden afgebouwd, schoongemaakt en worden opgeborgen? Om te voorkomen dat je later dit groeiseizoen achter de feiten aanloopt, wil je eigenlijk met de onkruidborstel aan de slag. Maar waar doe je goed aan? Ik heb helaas het antwoord niet. Het enige wat we kunnen doen, is de weerapps nauwlettend in de gaten houden. En laten we vooral niet verrast zijn als de strooier nog een keer van stal moet. De uitspraak is niet voor niets ‘april doet wat hij wil’.
