Op dit moment is er een groot scala van stalsystemen waarmee je als veehouder een nieuwe stal kunt bouwen. Je zou zeggen: voor elke boer wat wils. Of je nu zoekt naar een systeem met de beste loopeigenschappen van de vloer; een maximale mestdoorlaat bij diepstrooiselboxen; het beperkt houden van de investering; een maximale emissie-beperking of je vind de hygiëne het belangrijkste; er is altijd wel een geschikt stalsysteem te vinden.
Dat wordt vanaf 1 januari 2018 anders. Als ik de nieuwe cijfers van het Besluit Huisvesting naast de dan nog toegestane emissie leg, dan blijven er (bij opstallen) feitelijk maar 3 stalsystemen over: de Groene Vlag, de Ecovloer of een luchtwasser. De keus wordt dus erg beperkt. Of moeten we vanaf dan alléén nog stallen bouwen voor koeien die beweid worden. Alléén dan is er meer keuze in stalsystemen. Is dat dan misschien de achterliggende bedoeling van de overheid?
Fabrikanten zijn wel bezig met de ontwikkeling van een 2e generatie vloeren, maar de procedures zijn erg stroperig, waardoor nieuwe systemen niet gemakkelijk op de RAV-lijst komen. Sommige vloerenfabrikanten pakken dit goed op, maar de kosten voor de ontwikkeling en erkenning van nieuwe vloeren zijn fors. Ook voor hen is dat frustrerend.
Er zal toch echt wat moeten gebeuren om over 2 jaar ook wat meer keuze in betaalbare stalsystemen te hebben waardoor melkveebedrijven zich verantwoord verder kunnen ontwikkelen. Dus hierbij een oproep aan overheid, ontwerpers, betonfabrikanten en leveranciers, om de nieuwe ontwikkelingen niet stil te zetten. Maar juist gezamenlijk creatief te zoeken naar nieuwe systemen, en vanuit de eigen kracht de lopende erkenningsprocedures en proefstalmetingen door te zetten.
