Paaltjes verzetten, nieuwe poortgrepen monteren, kapotte draden vervangen – een schrikdraadafrastering vraagt veel werk. Zeker als je die met regelmaat wil verzetten. Omdat je stripgraast bijvoorbeeld, zoals de boeren die in het nieuwste nummer van Veehouderij Techniek vertellen over hun ervaringen met één van de beschikbare systemen.
Tijd lost alles op, is de gevleugelde uitspraak van de voorzitter van de plaatselijke Oranjevereniging. Hij bezigt de uitspraak vooral als er weer eens een probleempje opdoemt tijdens het organiseren van de evenementen rond Koningsdag en Bevrijdingsdag. Hij heeft gelijk, al is het maar net de vraag hoeveel tijd je wilt uittrekken.
Gaten boren, metalen platen slijpen, heggen knippen, takken zagen, blad blazen. Intussen gebruik ik te pas en te onpas voor al het werk in de werkplaats en rondom het erf accugereedschap. Je bent verlost van onhandige snoeren of lawaaiige benzinemotoren die bovendien veel onderhoud vergen. Die luxe leidt ertoe dat ik graag investeer in elektrische gereedschap – ondanks de vaak wat hoge prijs. Dat laatste is precies het probleem bij grotere elektrische machines.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het oude jaar is voorbij, het nieuwe is begonnen. En die overgang van ene naar het andere jaar voelt voor velen als de mogelijkheid om helemaal opnieuw te beginnen. Om te starten met een schone lei. Ik hoorde het pas iemand mooi zeggen: ‘Het is maar een klein stapje van 2024 naar 2025, maar er liggen wel weer 365 splinternieuwe dagen voor je’.
Als de dauw aan het begin van een mooie zomerdag op het grasland ligt en de ochtendmist er net boven hangt, de zon opkomt en je de warmte ervan net begint te voelen, is het ophalen van de koeien om ze naar de melkstal te halen, één van de mooiste momenten van de dag. Het is bijna meditatief. Alleen in de polder, al dan niet met de hond, rustig achter de herkauwende koeien aanlopen terwijl je de dag overdenkt die voor je ligt.
Het is weer zover. Net als vorig jaar zijn de eerste maanden van 2024 nat. Erg nat. Het weerstation achter in de wei bij onze boerderij registreerde al 370 mm neerslag tot en met april. Dat is zelfs 12 mm meer dan vorig jaar in dezelfde periode. En toen was het ook al erg nat.
Mensen die dagelijks weinig of niet met dieren in contact komen, maken die dieren vaak menselijk. Daardoor vinden ze die dieren ook snel zielig. Schapen die in de sneeuw slapen? Dat moet erg koud zijn en is dus zielig. Of koeien die met hun kont in de regen staan. Die worden erg nat en dat is zielig.
Mijn computer, mijn telefoon, het scherm waar ik nu naar zit te kijken, de slijpmachine in de werkplaats, de camera waarmee ik de koeien in de stal in de gaten houd – heel veel apparaten om me heen zijn in China gemaakt. Ik ben niet de enige. We kopen ze massaal, omdat ze veel bieden voor weinig geld. En gaan de apparaten kapot, dan kopen we gewoon weer een nieuwe...
Je hebt soms van die dieren. Een pink, koe of stier, die ogenschijnlijk niets kwaad in de zin heeft, maar toch alles sloopt wat er te slopen is. Aan die dieren moest ik denken toen ik vorige week in de auto voor het eerst het nieuwe spotje van de stichting Wakker Dier hoorde.
Goed en smakelijk eten. Ik hou ervan. Het ontbijt en diner zijn mijn favoriete maaltijden. Een goed ontbijt – niet per se veel, maar wel goed vullend – zorgt ervoor dat je er een hele dag tegen kunt. Zeker op een drukke dag, zoals tijdens beurzen, hoef je na een goed ontbijt overdag niet meer te eten.
Gras – we kunnen niet zonder. Of liever: onze koeien kunnen niet zonder. Zij maken er melk van die miljoenen mensen dagelijks voedt. Is het niet puur, als volle of halfvolle melk, dan is het wel als yoghurt of karnemelk. Of als kaas, vla en ijs. Of verwerkt in cake en koekjes. Afgaande op berichten op sociale media, maar ook in de publieke media, vraag je je langzamerhand af of het grote publiek dat nog wel door heeft.
Kan het nog mooier? Je stopt de mest van de koeien in een vergister en er komt groen gas uit. Dat gas kun je vervolgens opwaarderen zodat het daarna het bestaande gasnet opgestuurd kan worden. Het kan, dat weet u waarschijnlijk ook. Ik zag het vorig jaar werken op een melkveebedrijf in Limburg. De hele gemeente waarin het bedrijf ligt, stookt en kookt op het gas uit de mest die de koeien op het bedrijf produceren.
Onduidelijkheid, ongeloof en onbegrip. Als het afgelopen jaar zich ergens door kenmerkte, was dat het wel. Dat had in elk geval zijn weerslag op mijn humeur en misschien ook wel op dat van u. We kunnen dan ook wel wat goed nieuws gebruiken.
Het is november. Nu corona op zijn retour lijkt, is dan eindelijk weer de tijd van nationale en internationale beurzen aangebroken. Deze tentoonstellingen bieden de uitgelezen mogelijkheid om de nieuwste technische hoogstandjes te bekijken.
Boeren is mooi. Ik zei het al eens vaker. Wakker worden met de vogels. Koeien ophalen in de vroege ochtend. Een kalf geboren zien worden. Gras maaien en in de kuil rijden. Ja echt, boeren is mooi. Niet voor niets doen we ons werk al generaties lang op dezelfde plek. En we doen dat niet eens voor onszelf. Met een beetje geluk lukt het om het bedrijf door te geven aan de volgende generatie.
