Klompen. Ik draag ze al mijn hele leven. Van die gele houten, u kent ze wel. Ik vind klompen het perfecte schoeisel. Je schiet ze gemakkelijk aan, ze zijn veilig, ze bieden steun en je zweet er niet in. Toch ben ik ondanks al die voordelen slechts één van de weinigen in ons dorp die ze nog draagt. Maar ach, wellicht wordt het dragen van die houten klompen weer een keer modieus. Als je maar lang genoeg wacht… In dit nummer van Veehouderij Techniek staan een paar mooie voorbeelden van oude technieken die zijn teruggekeerd. Zo voert een handvol Nederlandse melkveehouders weer hooi aan de koeien. Het geurende gedroogde gras is goed voor het dier, menen zij, maar ook voor de melk. In het buitenland wordt dat al beloond met een hogere prijs – voor de melk en voor de hooikaas die ervan wordt gemaakt. Zover is het in Nederland nog niet. Ook de maaibalk komt weer terug. Vooralsnog zijn het vooral biologische melkveehouders die zo’n machine aanschaffen. De vernieuwde versie, eentje met dubbele messen, wordt slechts door een paar fabrikanten gebouwd. Ze betrekken de messenbalken zelfs van één en dezelfde fabrikant. De machine maait zo netjes – ze snijdt het gras af, in plaats dat zij het er afslaat – dat de grasmat weer snel groen is. Tegelijkertijd spaart deze maaier spinnetjes, salamanders en insecten, zoals kevertjes en vlinders in het gras. Zouden gangbare melkveehouders – eenmaal onder de indruk van de kwaliteiten van deze maaibalk – ook de overstap maken? Of zegeviert capaciteit en gemak? Het verleden leert dat dit laatste veelal het geval is. Daardoor lijkt de kans groot dat zowel het voeren van hooi als het maaien met een maaibalk hetzelfde lot is beschoren als mijn gele klompen: voor een enkeling is het de perfecte oplossing.
