Spade

Was u het afgelopen najaar ook in de weer met een spade of een schop om overtollig regenwater van de percelen te laten lopen? Het zou me niets verbazen. Er viel immers water genoeg. Op zulke momenten doe je alles om de gewassen te redden.

Je stuurt minigravers het land in en je staat zelf – vaak in de kou en striemende regen – met de hand een sleuf te graven. Het is niet mijn favoriete bezigheid, maar we lijken er niet aan te kunnen ontkomen. Het weer is grillig. Klimaatverandering heet dat. Onderzoekers publiceren rapporten die onderstrepen dat het klimaat in rap tempo verandert terwijl anderen die conclusie weer onderuit proberen te halen. Is klimaatverandering een geloof geworden? Het lijkt erop. Dan mag je het dus helemaal zelf weten …

Hoe dan ook, we weten wat we zien. Dat de laatste jaren werden getekend door lange droge of juist natte perioden. Daartegen moeten we ons wapenen. We moeten regen kunnen maken op het moment dat het nodig is om de kwaliteit van de gewassen te waarborgen. En we moeten overtollig regenwater kunnen afvoeren als dat diezelfde gewassen bedreigt. Of, zoals iemand onlangs zei: ‘een aardappelteler moet zowel een regenhaspel als een greppelfrees in de schuur hebben staan’. De eerste was al onderdeel van het machinepark van de akkerbouwer – in elk geval sinds de droge zomer van 1976. De laatste, de greppelfrees dus, is er nog niet altijd. Maar daarin komt nu rap verandering. Machinefabrikanten bouwen verbeterde versies van deze frezen, die ervoor zorgen dat je water versneld van het land kunt afvoeren. Die greppels frees, graaf of pers je overigens niet als het water is gevallen, maar ruim ervoor. Als verzekeringspremie dus. Dan hoeft u minder vaak met de spade in de modder en kou te staan.