Aan het eind van de werkweek een beurs bezoeken is eigenlijk nooit een straf. Op vrijdag 12 februari rijd ik rond de klok van tien de parkeerplaats van de Agridagen in het Belgische Ravels op. Een paar standhouders slepen nog snel wat flessen Jupiler de tent in. Tijd voor een dagje nieuws speuren.
Mechanisatie, stalinrichting, transport, opslag en diergezondheid. Tijdens een wandeling door de eerste twee hallen kom ik het allemaal tegen. De meeste standhouders moeten de laatste lampjes nog ophangen, terwijl op de stand van mechanisatiebedrijf Jansens – Van Tigchelt de eerste bezoeker al plaats heeft genomen in de Kubota M7. Gekscherend wijst een meneer de man een pinautomaat aan: “Verkocht!”
Als ik bij elke gesprekspartner inga op de borreluitnodiging, ben ik op rond de middag niet meer in staat terug naar huis te rijden. Af en toe een kop koffie lijkt me beter. Tussen de nieuwe kalverboxen, stalvloeren, luchtreinigers en mestscheiders schort het hoe dan ook, met of zonder borrel, niet aan de gezelligheid. En de standhouders die ik spreek beamen dat, al komt dat niet altijd ten goede van de verkoop. De 5.000 bezoekers die vrijdag de beurs bezoeken blijken vooral dagjesmensen, als tenminste mijn kortstondige voxpop representatief is.
Hoewel ik me uitstekend vermaak, valt het qua nieuwigheden op techniekgebied een klein beetje tegen. New Holland, John Deere, Massey Ferguson, Fendt, Kubota. Ze staan er allemaal wel, maar de Agridagen vormen niet het decor waarin de grote merken met noviteiten op de proppen komen. Het zijn vooral de mechanisatiebedrijven die de merken die ze vertegenwoordigen tentoonstellen. Voor de veehouderij is er meer te zien, met name op het gebied van stalinrichting en kalverhuisvesting. Maar nieuws of geen nieuws, ik ben van mening dat het altijd goed is om je als journalist op een beurs te laten zien. En een beetje Vlaams vertier sla ik zeker niet af, geen twijfel over België.
