Niets zo veranderlijk als het weer. We zagen het dit voorjaar maar weer eens. Eind maart steeg het kwik in de thermometer naar zomerse waarden. Even leek het erop dat we vroeg met het voorjaarswerk aan de gang zouden kunnen en dat de eerste sneden gras dus ook al vroeg onder het plastic zouden liggen. Een paar dagen later sloeg het weer echter om. Hagel, sneeuw, regen en nachtvorst – alles kwam voorbij. De temperatuur was zo laag, dat het gras er maar weinig zin in had. Uiteindelijk liepen de temperaturen langzaam aan wat op, maar een vroeg voorjaar zat er toen al niet meer in. Gaan gemiddeld genomen de eerste maaiers rond half april het land in, dit jaar is dat een paar weken opgeschoven. Intussen kon ik niet wachten om te gaan maaien. Elke dag raadpleegde ik de weerberichten – er staan welgeteld vijf van weerapps op mijn telefoon. Eentje van Yahoo, omdat deze het weer zo mooi grafisch weergeeft. Eentje van Buienradar vanwege het zo accuraat tonen van naderende buien. Dan is er ook nog eentje van een kunstmestleverancier die de temperatuur combineert met de windsnelheid en zo een advies geeft of het goed weer is om de kunstmest te strooien. En dan heb ik ook nog apps geïnstalleerd van de meteorologische instituten KNMI en het betrouwbare YR. Door zoveel apps te gebruiken, maak ik het mezelf moeilijk, realiseer ik me. Maar al te vaak spreken de voorspellingen elkaar tegen. Op basis daarvan is het onmogelijk om een beslissing te nemen. Ik krijg dan ook steeds vaker het idee dat ik misschien wel te veel wil weten. Want is het echt nodig om het weer tot veertien dagen vooruit te kennen? Nee. Ik zal vaker naar de lucht moeten kijken en moeten accepteren dat er niets veranderlijker is dan het weer.
