Gras – we kunnen niet zonder. Of liever: onze koeien kunnen niet zonder. Zij maken er melk van die miljoenen mensen dagelijks voedt. Is het niet puur, als volle of halfvolle melk, dan is het wel als yoghurt of karnemelk. Of als kaas, vla en ijs. Of verwerkt in cake en koekjes. Afgaande op berichten…
Laat staan dat het weet hoeveel moeite de melkveehouder moet doen om het gras voor de koeien te krijgen. De dieren kunnen immers niet jaarrond buiten lopen. Als ik de afgelopen 25 jaargangen van Veehouderij Techniek doorblader – het vakblad bestaat dit jaar een kwart eeuw – wordt me duidelijk dat er niets aan het toeval wordt overgelaten om het gras zo goed mogelijk in de kuil te krijgen. In die jaren berichtte de redactie over alle belangwekkende technische ontwikkelingen in de rundveehouderij. De ontwikkelingen waren groot, ook die op het gebied van de voederwinning. Voor het artikel over de belangrijkste veranderingen bekeek ik vele foto’s die in de afgelopen 25 jaar zijn gemaakt. Ik herinner me mijn opwinding toen ik Vicons Red Bull voor het eerst aan het werk zag. Of de Cropheater tijdens een warme dag in Zegveld (Ut.). Beide machines zijn nooit verder gekomen dan een prototype. Zo gaat dat soms. Andere destijds revolutionaire technieken zijn niet meer weg te denken. Denk aan de perswikkelcombinatie, de graskneuzer of de cirkelhark. Toch is één ding in al die jaren hetzelfde gebleven. Al die technieken hebben tot doel het gras zo snel en zo schoon mogelijk in de kuil te krijgen. Zodat de kwaliteit ervan buiten kijf staat en onze koeien er ook ‘s winters voedzame melk van kunnen maken.
