De waterstofprojecten buitelen over elkaar heen. Ik lees over een mega-waterstofproject in de Eemshaven, het maken van waterstof op de Noordzee, miljoenen kostende onderzoeken in de haven van Hamburg en over nieuwe waterstoffabrieken in China. Het is maar een greep uit de nieuwsberichten van de afgelopen tijd. Waterstof is hot. En dat wordt tijd. Ook landbouwmachines moeten schoner worden. De voorraad fossiele brandstoffen is nu eenmaal eindig. Daarom praten we al jaren over het gebruik van het schone waterstof, maar het duurt lang voor grote stappen worden gezet. Dat komt deels door de hernieuwde aandacht voor de batterij. Het opslaan van al dan niet groen opgewekte elektriciteit in batterijen is erg interessant voor kleine voertuigen. Maar voor de milieuvriendelijke aandrijving van trekkers en oogstmachines ben je toch aangewezen op andere brandstoffen. Waterstof lijkt het meest interessant. Het omzetten van waterstof in energie op het voertuig is echter nogal duur. Maar gelukkig komt ook daarin verandering. Niet dat brandstofcellen goedkoper worden. Die zijn nog steeds fors geprijsd. Nee, het zijn de gangbare motorenproducenten die, op dieselmotoren gebaseerde, krachtbronnen ontwerpen die op waterstof kunnen lopen. Dan heb ik het niet over motoren die tegelijkertijd op waterstof en diesel draaien, maar over krachtbronnen die alleen maar waterstof tot zich nemen. Motorenbouwer Deutz kondigde afgelopen maand aan in 2024 te starten met de serieproductie van zo’n waterstofmotor. Natuurlijk is er een nadeel. Met een efficiëntie van 45 procent zijn ze minder doelmatig dan een brandstofcel – die moet een efficiëntie van 70 procent kunnen halen. Maar in een snelle overgang naar een schone brandstof zou dat geen probleem hoeven zijn. Want het wordt tijd dat het daar dan toch van komt.
