Jammer genoeg kleeft er ook een belangrijk nadeel aan zand: het is een bijzonder effectief schuurmiddel dat de slijtage aan allerlei mechanische onderdelen van stal en machines enorm vergroot. Daarnaast bestaat het risico op het verstoppen van leidingen. Het ontstoppen daarvan is tijdrovend en soms zelfs onmogelijk. Volgens het Amerikaanse vakblad Hoard’s Dairyman zijn de problemen deels te tackelen door bij de bouw van de stal al na te denken over het gebruik van zand als strooisel.
Zandkorrels zijn er in verschillende groottes: van fijn zand van 0,25 mm diameter tot grof zand met korrels van 1 mm doorsnee. Over het algemeen zijn fijne zanddeeltjes in drijfmest eenvoudiger in de bezinkput te schuiven dan grof zand. Maar als je de mest van het zand wil scheiden – en de meeste veehouders willen dat – gaat dat een stuk beter als het zand wat grover van structuur is. Daarnaast is van belang hoe het zand is verweerd. Natuurlijk, verweerde zandkorrels (als gevolg van erosie door zon, water en wind) zijn ronder en gladder en daardoor eenvoudiger te verweken dan zand dat mechanisch fijner is gemaakt.
Veehouders die zand als strooisel willen gebruiken, moeten weten wat voor zand ze in huis halen. Grof zand vraagt om een andere behandeling dan fijn zand, aldus Hoard’s Dairyman.
Hoewel veehouders in Nederland andere ervaringen hebben, zijn automatische mestschuiven of mestrobots volgens het vakblad niet echt geschikt om het zand-mestmengsel naar de bezinkput te schuiven. Door slijtage aan de verschillende onderdelen wordt zand als strooisel dan volgens Hoard’s Dairyman een kostbare methode.
Het vakblad noemt drie manieren waarop je de mest van de loopgang naar de mestput brengt: met een schuif op de trekker of shovel, met vijzels of met spoelwater.
Verder adviseert het vakblad om de bezinkput toegankelijk te maken voor een Bobcat-achtig voertuig of knikladertje, zodat je het zand er eenvoudig uit kan scheppen.
Bron: Hoard’s Dairyman, 25 May 2013
