Onduidelijkheid, ongeloof en onbegrip. Als het afgelopen jaar zich ergens door kenmerkte, was dat het wel. Dat had in elk geval zijn weerslag op mijn humeur en misschien ook wel op dat van u. We kunnen dan ook wel wat goed nieuws gebruiken.
Dat we in november eindelijk konden afreizen naar het Duitse Hannover om daar tijdens de veehouderijbeurs Eurotier de nieuwste technieken te bekijken, was in ieder geval een lichtpuntje. De laatste aflevering van de beurs werd gehouden in 2018. Er was middenin de coronaperiode nog wel een digitale editie, maar die kon niet op veel enthousiasme rekenen. Niet van de bezoekers, niet van de standhouders en ook niet van mij. Toen we in november weer op de beursvloer van de Hannover Messe stonden, voelde het als thuiskomen. Al ontbrak er wel iets. De randen van de meeste beurshallen waren namelijk niet gevuld. Veel standhouders bleken ofwel een kleinere oppervlakte te hebben gehuurd of ze bleven helemaal thuis. Daar zijn logische verklaringen voor. De dure standruimte bijvoorbeeld. Maar ook de volle orderboeken van de fabrikanten. Extra orders maken het lijstje alleen maar langer en leveren is nog altijd een probleem. En dan zijn er ook nog leveranciers die liever niet zien dat bezoekers ook kennismaken met de concurrent. Het waren vooral de melkmachineleveranciers die thuis bleven. Dat is jammer voor de bezoeker. Er is immers geen mooiere plek om nieuwe en bestaande techniek met elkaar te vergelijken. En je kunt er zien wat het best op je bedrijf past. Ik kan me voorstellen dat de ontbrekende fabrikanten het achteraf jammer vinden dat ze niet present waren op Eurotier. Dat zou in elk geval goed nieuws zijn voor u, de bezoeker en voor ons als mechanisatiejournalisten. Ik wens u alle goeds voor 2023. Dat kunnen we wel gebruiken.
