Mensen die dagelijks weinig of niet met dieren in contact komen, maken die dieren vaak menselijk. Daardoor vinden ze die dieren ook snel zielig. Schapen die in de sneeuw slapen? Dat moet erg koud zijn en is dus zielig. Of koeien die met hun kont in de regen staan. Die worden erg nat en dat…
Lees je met hun bril de artikelen in de nieuwste uitgave van Veehouderij Techniek, dan zul je regelmatig de kreet ‘ah zielig’ slaken. Want wat dacht u van een opdrijfhek om de koeien naar de melkstal te laten lopen? Ah, zielig… Een klauwbekapbox waarin je de poten van koeien optilt, zodat je er beter bij kunt voor een pedicure? Ah, zielig… En natuurlijk is er ook nog het kalfje dat na de geboorte bij zijn moeder wordt weggehaald. Dat is wel het toppunt van zielig. Want welke moeder kan haar kind missen? Maar vindt een koe dat ook daadwerkelijk vervelend? Heeft zij er last van als het kalf snel wordt weggehaald? Deense, Britse en Oostenrijkse onderzoekers wilden dat weten en observeerden drie groepen koeien: één waarbij kalveren en koeien meteen na de geboorte werden gescheiden, een groep waarbij de kalveren overdag een paar uur bij hun moeder waren en ‘s nachts in hun eigen hok zaten en een groep koeien waarvan de kalveren altijd bij hun moeders verbleven. Met een kleurentest, beloning danwel straf werd gekeken of de moederdieren negatieve of positieve gevoelens hadden. In menselijke woorden: of ze optimistisch of pessimistisch waren. De uitkomsten van het onderzoek zijn terug te lezen in het Journal of Dairy Science. En wat blijkt? Een koe die af en toe haar kalf moet missen, voelt zich niet zo lekker. Maar een koe die het kalf altijd om zich heen heeft, voelt zich hetzelfde als de koe waarvan het kalf snel na de geboorte wordt weggehaald. Nee, een koe is geen mens.
