Het komt u vast bekend voor: soms ontbreken goede wetten waardoor er nieuwe bedacht worden om bedenkelijke ontwikkelingen of technieken te stoppen. Of deze: bestaande wetten zijn zo streng dat ze interessante nieuwe technieken en ontwikkelingen in de kiem smoren. Dat laatste is het geval bij de spotsprayer.
Het afgelopen jaar draaiden er elf Ara’s van Ecorobotix in het veld en zijn er tachtig verkocht. Gebruikers deden er het afgelopen jaar ervaring mee op. Ze kwamen tot praktische conclusies. Zo is het verstandig om onkruid in een vroeg stadium aan te pakken en ze leerden dat het gewas afgehard moet zijn en dat spuiten bij een hogere windsnelheid dan 5 m/s schade kan opleveren, ondanks dat de spuitdoppen zijn afdekt door een kap. Allemaal waardevolle ervaringen. Maar het meest interessant – voor boer, burger en leefomgeving – is dat met de machine tussen 10 en 90 procent aan bestrijdingsmiddellen is te besparen. Toch is er nog geen officiële toelating voor deze machine en andere spotsprayers die mondjesmaat worden gepresenteerd. Ze werden afgelopen tijd gedoogd. Bestaande wetgeving zit de erkenning namelijk in de weg. Want is een spotsprayer een volveldsspuitmachine? Nee. Een rijenspuit dan? Nee, ook niet. Hoeveel doppen zijn er in het meest negatieve scenario in gebruik? Allemaal. Aha, dan is het toch een volveldspuitmachine en moet zij dus voldoen ook aan dezelfde regels, geeft de wetgever aan. Dat de dosering van een middel pleksgewijs veel hoger is dan het voorschrift, helpt niet mee. Dat de dosering op het hele perceel vele malen lager is, doet daar niets aan af. Daar is geen regel voor. Gelukkig lijkt het erop dat de erkenning er dan toch komt. Dat zou verstandig zijn. Regels en toezicht op naleving ervan zijn noodzaak en mogen streng zijn. Maar niet te streng: de wetgever mag het doel niet uit het oog verliezen.
