Onlangs moest ik een pinapparaat voor onze boerderijwinkel aanschaffen. En dat is nog niet eenvoudig.
Normaliter is dit juli-augustusnummer de uitgave waarin we uitgebreid verslag doen van de LandbouwMechanisatie Zomertour. U kent het recept intussen: twee redacteuren trekken er met een trekker op uit en pikken onderweg allerlei interessante verhalen op.
In de industrie wordt steeds vaker gebruik gemaakt van zogenaamde cobots, robots die samen werken met de mens. In Europa is Universal Robots uit Denemarken de grootste leverancier van dit soort cobots.
Inmiddels zitten we toch echt midden in het seizoen – kans genoeg om een veldrobot aan het werk te zien. Op het NOS-journaal is er al een veldrobot voorbijgekomen, al kwam die op mij nog wat houterig over. Ook weet ik dat er al veel meer rondrijden, die zich soepel over de akkers bewegen.
Al decennia lang is het de meest belangrijke machine op het akkerbouwbedrijf. Althans, op het gangbare akkerbouwbedrijf. De in de jaren vijftig bedachte veldspuit maakt ook nu nog het verschil tussen een geslaagde en een mislukte oogst. En uiteindelijk is het daarmee ook de machine die voor een belangrijk deel het verschil tussen een hoog en een laag saldo bepaalt.
Sinds begin 2018 zijn we bezig met de ontwikkeling en bouw van een eerste prototype van de eTrac, een elektrisch aangedreven onbemande robottrekker voor de fruitteelt en groenonderhoud. Daarvoor zijn we continu op zoek geweest naar de juiste componenten die we kunnen gebruiken om de eTrac tot een geheel te maken waarbij er geen vragen mochten zijn over de kwaliteit en betrouwbaarheid van deze componenten.
Het zaaiseizoen is nu volop aan de gang in West Australië, Zuid Australië, Victoria en New South Wales. Traditioneel begint het zaaien van graangewassen op ANZAC dag, 25 april. Vandaag de dag begint het zaaien steeds vroeger, en er zijn daarvoor verschillende redenen.
Kluiten, stof, slijtage. De harde grond maakte het werk op het land de afgelopen weken zwaar. We weten het intussen: de overvloedige regen deze winter en het achterwege blijven daarvan dit voorjaar, maakt de grondbewerking tot een helse klus, vooral op kleigrond.
Aardappelen zijn zo goed als niets meer waard. De suikerprijzen dalen. Machines worden niet of nog maar mondjesmaat gebouwd omdat onderdelen niet meer beschikbaar zijn.
Op het Smart Farming congres in Dronten kwam de vraag: “Waarom is het nou zo moeilijk en waarom is het er nog niet? Goedkope arbeiders kunnen wel schoffelen.” Een mooie vraag. Met andere woorden: Hoe staat het er vandaag de dag voor met veldrobottechniek in vergelijking tot wat een mens kan?
Veel trekkers zijn uitgevoerd met RTK-gps om tot op een paar centimeter nauwkeurig te kunnen navigeren. Meestal betreft het dan het recht rijden langs een A-B lijn waarbij de chauffeur aan het einde van de akker de trekker weer op de volgende A-B lijn zet.
Het kenteken voor trekkers en andere landbouwvoertuigen is al jaren een heet hangijzer. Voor de landbouwvertegenwoordigers en politici – beiden voelen de hete adem van Brussel in hun nek.
Afgelopen maand zijn op de SIVAL in Frankrijk mechanisatie-innovatie prijzen uitgereikt. Dat zijn prijzen waarmee de jury erkent of er brood in zit. En daarmee aangeeft of we deze machines de komende jaren op de akkers gaan zien. Veldrobots heb ik maar liefst twee van de acht prijzen zien binnen halen. Natuurlijk kort door de bocht, maar om over na te denken: Worden straks twee van de acht verkochte machines dan veldrobots?
De toekomst voorspellen? Het is zo goed als onmogelijk. De werkelijkheid pakt altijd anders uit.
De boer zonder trekker is als een timmerman zonder hamer. Toch proberen wij met de ontwikkeling van de eTrac de boer van zijn trekker te krijgen. Dat is geen gemakkelijke klus.
