Dit jaar was het weer tijd voor het grootste evenement waar menig agrotechneut lang naar uit heeft gekeken: de Agritechnica. Met een grote groep agrotechnologen bezochten wij de beurs in Hannover waar voor iedereen iets interessants te zien was en daardoor verdeelde de groep zich dan ook al snel over de stands waar fabrikanten handenwrijvend klaar stonden om agrotechnologen een stageplaats aan te bieden.
Voor mij was dit mijn eerste bezoek aan een landbouwbeurs van dit kaliber en ik was dan ook volledig overdonderd door de enorme diversiteit aan trekker- en machinefabrikanten. Helaas was het aanbod te groot om in het tijdsbestek van één dag alle interessante innovaties en voertuigen eens zorgvuldig onder de loep te nemen.
Nou vraag ik me af of die diversiteit tegenwoordig nog wel echt zo divers is. Ze hebben dan wel elk hun eigen kleur en merknaam, maar zit er onder de kap toch niet de techniek van een ander? Steeds vaker komen er berichten de wereld in dat merken overgenomen worden door een sterke concurrent of dat ze samen gaan werken in een overkoepelende groep. Daarnaast worden er regelmatig dealtjes tussen fabrikanten gesloten om machines van een bepaald merk in andere kleuren te spuiten en dan als een concurrerend product op de markt te zetten.
Natuurlijk hoeft het bundelen van krachten zeker geen negatieve invloed op het productaanbod te hebben. Toch is het naar mijn idee de techniek die onder de beschermingskappen zit wat een machine uniek hoort te maken. Voor de klant lijkt het aanbod enorm, maar als deze de beschermingskappen omhoog trekt, wordt de diversiteit in aanbod toch ineens een stuk kleiner wanneer deze aan de binnenkant hetzelfde blijkt te zijn. Wanneer een gebruiker jarenlange positieve ervaring met een bepaald merk heeft gehad, kan deze ineens geconfronteerd worden met het feit dat zijn betrouwbare voorkeursmerk eigenlijk niet meer dan een logo en een laagje kleur verf blijkt te zijn waaronder een “concurrerend” merk schuil gaat.
In plaats van dat fabrikanten elkaar proberen te overtreffen, klonteren ze samen door de concurrentie over te nemen. Op deze manier worden sterke eigenschappen gecombineerd, maar neemt de motivatie om zwakke punten in hun machines te verbeteren af. Uiteindelijk blijven er een aantal giganten overeind staan welke een compleet machinepark aan kunnen bieden.
Doordat voormalige concurrenten collega’s worden en gaan samenwerken, zullen tractoren en machines en machines onderling steeds beter op elkaar afgesteld worden. De drempel om te integreren is lager geworden waardoor trekker en machine vanuit dezelfde interface bestuurd kunnen worden, wat weer tot lagere kosten en extra gebruiksgemak leidt.
Een merk hoort een zelfstandig label te zijn waar een gebruiker zich wel of niet goed bij voelt. Het betekent meer dan een naam alleen, namelijk ook de reputatie die die machine met zich mee draagt. Dit kan degelijkheid, innovatief of prijsvechter zijn, iets wat meteen iets over de verwachting van het product zegt. Wat is voor de gebruiker het belangrijkste: de kwaliteit of de authentiekheid van het product? Of gaat kwaliteit ten koste van authenticiteit en anders om?
