Over bodemverdichting, wordt veel geschreven en gepraat. Het leeft dus. Ook bij mij. Afgelopen maand was ik in Griekenland. Op vakantie. In het noord-oosten op het eiland Lesbos. Nu kan ik u vertellen; daar speelt bodemverdichting in het geheel niet.
Het is er droog en bergachtig. Mocht er deze zomer een grassprietje de kop opsteken, dan is dat snel weggekaapt door één van de weinige schapen. Ondanks de droogte zijn er toch enkele groene velden gezien. Vaak groeit er mais op. En nee, de velden zijn niet groot. De machines die er te zien zijn hebben ook niet dezelfde omvang als in West-Europa.
Gedoe over bandenkeuze, banden breedte of type is er ook al niet. Standaard montage, daar doen de boeren op Lesbos alles mee. Voor mij lijkt het alsof we teruggaan naar het verleden toen alles noch niet zo hectisch was. Maar dat kan natuurlijk niet meer. De ontwikkelingen brengen andere mogelijkheden en toepassingen van machines en trekkers. We moeten vooruit kijken. We willen meer doen met minder werk in kortere tijd.
Elke dag stoppen er boerenbedrijven, groot of klein, maar de totale oppervlakte die de landbouw in gebruik heeft blijft nagenoeg gelijk. Minder bedrijven bewerken dus een grotere oppervlakte. Het is dan ook niet meer dan logisch dat de machines groter worden. Waar houdt dit op, vraag ik me af. Hoe groot moeten bedrijven worden? Is er straks nog iemand in staat om een boerenbedrijf over te nemen?
Zo is het ook met de machines. Ze beginnen klein, worden groter en groeien alleen maar. Kijk maar eens naar het vermogen van de trekkers. Toen 40 jaar geleden een loonwerker een trekker aanschafte van 100 pk, zeiden de boeren: ‘hij heeft iets in z’n hoofd, waar is dat voor nodig’. Tegenwoordig heeft een klein bedrijf al minimaal een trekker van 100 pk. Zo is het ook met de banden. Destijds was een 18.4R38, met een diameter van 1,75 m, al een grote band. Een 16.9R38 was meer gangbaar en had een diameter van 1,65 m. Nu zijn we aangeland bij een band met een diameter van ongeveer 2,35 m.
Als bandenproducent lopen we mee met de ontwikkeling van de machines. En dat is niet altijd even eenvoudig. Het duurt even om een band te ontwikkelen, meer pk’s uit een trekker te halen dat is een fluitje van een cent. Even een opvoersetje kopen, installeren en klaar is kees. Grotere silagewagens, oogstmachines? Geen probleem. Vraag het nu en een jaar later is die er.
Voor de bandenproducent blijft het altijd weer een uitdaging om die ontwikkelingen te volgen. Wat heden ten dagen in ons drassige land telt, is de bodemverdichting en de insporing. Laten we de 16.9R38 Agribib eens vergelijken met een IF900/60R42 (diameter 2,16m).
| Spanning | Belasting | Voetprint | druk/cm2 | |
| 16.9R38 Agribib 10 km/h | 1,2bar | 3065kg | 3150cm2 | 0,97kg/cm2 |
| IF900/60R42 Axiobib | 1,2bar | 6500kg | 8600cm2 | 0,76kg/cm2 |
We zien dat bij een ruime verdubbeling van de belasting de druk per vierkante centimeter is gedaald van 0,98 naar 0,76. Een winst van ongeveer 27 procent. Om met de Axiobib op 0,97 kg/cm2 uit te komen, mag de band met ruim 8.000 kg, bij een bandenspanning van 1,6bar, belast worden, wat er ook gebeurt. En zijn we vervolgens weer terug op niveau van 40 jaar geleden. Echter, toen was de voetprint bijvoorbeeld 3.000 vierkante centimeter, nu 8.000 vierkante centimeter. De bodem wordt dus over een groter oppervlak verdicht! Een grote band wil dus niet altijd zeggen dat er minder bodemverdichting is. Een grotere en of bredere band geeft alleen minder verdichting, als we de machines laten zoals ze zijn.
