Worden machinekosten de grootste zorgen?

Zo net voor; of als u dit leest net na de Agritechnica – waar schitterende verf en peperduur staal te koop was – is het goed eens na te denken over de ontwikkeling van de machinekosten.

De aanschafprijs van een machine is meestal wel snel duidelijk. Maar hoe zit het met de kosten voor reparatie, onderhoud en afschrijving om maar iets te noemen. Want onderdelen-voorraad, de kosten voor voldoende geschoold personeel dat de machines kunnen repareren, de nieuwe (vervangende) machines die een fabrikant of dealer op voorraad moet hebben en het risico van technische veroudering door innovatie, het brengt allemaal enorme kosten met zich mee. Met name voor de dealers, de landbouwmechanisatiebedrijven. Het zijn allemaal kosten waar de boer in eerste instantie niet aan zal denken, maar die kosten moeten wel allemaal betaald worden. En wie gaat dat doen?

Ik heb ze al eens op een beurs zien staan, zaaimachines van ongeveer 1 miljoen dollar. En dat is het einde nog niet. Een boer bouwde al eens twee rupstrekkers voor een zaaimachine. Zo kon hij een hectare per minuut zaaien. Met slechts een chauffeur. Wat zo’n span kost als alles nieuw zou zijn, dat weet ik niet. Maar als zulke machines via dealers geleverd worden, baren de enorme onderhoudskosten mij zorgen. Je wilt immers voorkomen dat de machine stil valt tijdens het zaaiseizoen. Een versleten deel betekent misschien wel dat je honderd versleten delen moet vervangen. De boer koopt zo’n machine immers om snel en met weinig personeel te kunnen werken. Een paar dagen stilvallen bij 1 hectare zaaiwerk per minuut betekent wel dat duizenden hectare niet op tijd gezaaid kunnen worden. Wie verwacht dat het mechanisatiebedrijf altijd van elk onderdeel, honderd delen op voorraad heeft liggen en hun personeel bereid is honderd delen als de wiedeweerga komt vervangen, prima. Maar wat gebeurt er als die boer zijn machine vervangt door ander merk? Dan liggen die onderdelen daar.

Duizenden hectares later gepoot of gezaaid kost ook nog eens veel opbrengst, een cruciaal punt in gebieden met toch al een kort groeiseizoen. Boerenzorgen zijn nu vaak alleen nog het bodemleven in stand houden, opbrengsten en gewaskwaliteit op peil houden en daar komen nu de machinekosten bij.  In mijn ogen wordt de rol van die machinekosten zelfs nog groter om de opbrengst en kwaliteit überhaupt te kunnen borgen. Dat kan alleen als de Return On Investment (ROI); de terugverdientijd; heel erg kort is. Is maximaal 2 jaar dan een goede norm? Machinekosten geven alleen dan een beetje minder zorgen.