Waarom worden vaste rijpaden in de gangbare akkerbouw niet toegepast? Terwijl dit in de bioakkerbouw de norm is. Het antwoord op deze vraag is, denk ik, een mix tussen een paar hardnekkige misverstanden, een mate van behoudendheid en ook dat niemand er echt naar rekent.
Een wijdverbreid misverstand is dat rijpaden alleen nuttig is als je dit het hele jaar, dus ook inclusief oogst zou volhouden. Dit is bewezen onwaar. Oogst vanuit rijpaden zou fantastisch zijn maar is voor veel gewassen simpel nog onbereikbaar. Ook bij seizoensrijpaden (alleen in het voorjaar) zijn de voordelen er zeker. Een ander misverstand is dat rijpaden alleen op breedspoor (bijvoorbeeld spoorbreedte 3 meter) kan. Ook niet waar, meest logische is vaak toch gewoon 1,5m spoorbreedte.
Behoudendheid of niet te snel iets veranderen is een gezonde houding. In sommige regio’s zie je helemaal niemand werken met cultuurwielen bij de zaaibedbereiding. Dan vraagt het wat meer durf om deze stap te maken. Er zijn ook regio’s waar cultuurwielen voor zaaibedbereiding wel redelijk normaal zijn.
Rekenen naar rijpaden is verhelderend. Natuurlijk bedrijfsspecifiek maar vaak is de stap naar rijpaden klein: Met een goede set cultuurbanden en suikerbieten zaaien met 9 rijen vanaf 1,5m ben je er soms al. Reken eens € 20.000 investering. Bij een omzet van € 100.000 in ui en suikerbiet is de investering rendabel bij 4 procent meeropbrengst in (enkel) deze gewassen. Is 4 procent meeropbrengst realistisch als het zaaibed beter is, de bodem minder verdicht is, de bodem meer lucht bevat en er minder ondergrondverdichting optreedt, jaar in jaar uit?
Laat iedereen die inschatting zelf maken. Maar als je het mij vraagt: het komt wel een keer.
