De eerste trekkers hadden een beperkt aantal versnellingen – sommige misten zelfs een achteruit, je kon er alleen mee vooruitrijden. In de loop der jaren nam het aantal versnellingen toe naar 4, 8, 16 tot 32 of soms 48 stuks. Handig, want zo heb je voor bijna elke klus de juiste versnelling. Bijna, want ondanks het hoge aantal versnellingen miste je er soms toch nog net één.
Wie tegenwoordig een trekker met een cvt-bak koopt, heeft daarvan geen last meer. Met een traploze bak kun je precies op de gewenste snelheid rijden bij een zo zuinig mogelijk motortoerental van de trekker.
Altijd, behalve als je met die trekker met een aftakasaangedreven werktuig aan de slag gaat. Want een machine heeft voor een goede werking nu eenmaal een bepaald toerental nodig, zeg maar rond de 1.000. Om aan dat toerental te komen, moet de motor in de 1.000 eco-stand toch weer 1.600 motortoeren draaien. En dat is eigenlijk jammer. De motor is wellicht sterk genoeg om die klus op 1.200 motortoeren te klaren, waarbij de motor zuiniger is.
Beide vondsten wachten nog op marktintroductie. Maar dat lijkt een kwestie van tijd, omdat de voordelen groot zijn.
Een ander probleem is als het werktuig in de frontaftakas een heel ander motortoerental verlangt dan het werktuig dat door de achteraftakas wordt aangedreven. Je komt met vier aftakastoeren op achter- en frontaftakas een heel eind, maar ideaal is het niet.
Vandaar dat Case IH vijf jaar geleden op de Sima al een prototype toonde van een trekker met een traploze achteraftakas. Vorig jaar kwam Zuidberg met een traploze frontaftakas op de markt. Beide vondsten wachten nog op marktintroductie. Maar dat lijkt een kwestie van tijd, omdat de voordelen groot zijn. Denk u maar eens in. Precies de juiste rijsnelheid, precies het juiste toerental op de achteraftakas en precies het juiste toerental op de frontaftakas. En dat allemaal bij een zo zuinig mogelijk motortoerental.
